Aleksander III Macedoński, zwany Wielkim i Niezwyciężonym, jest uznawany za jednego z największych zdobywców w historii świata. Odziedziczył państwo macedońskie silne i dobrze zorganizowane, co było zasługą jego ojca Filipa II, w 336 r p.n.e. i niedługo po objęciu władzy rozpoczął swe podboje tworząc państwo rozciągające się na przestrzeni milionów kilometrów obejmując tereny Europy, Azji i Afryki, a okres jego panowania wyznacza granicę między dwiema epokami starożytności: klasyczną i hellenistyczną.
Podboje
- w IV wieku p.n.e. podporządkowanie zbuntowanych greckich polis
- w 334 r.p.n.e. atak na Azję Mniejszą, którą rządzili Persowie (złamanie potęgi ich państwa w wyniku kampanii trwającej 10 lat, najważniejsze wiktorie Aleksandra to bitwa pod Issos i Gaugamelą)
- kampania Indyjska (wycofanie się z Indii na skutek niezadowolenia żołnierzy lecz opanowanie ziem leżących „po drodze”)
- zajęcie Anatolii, Mezopotamii, Fenicji, Górnego i Dolnego Egiptu
Śmierć
Aleksander Wielki zmarł mając 34 lata, 10 czerwca 323 r. p.n.e. pozostawiając państwo tak ogromne, że nie dało się nim w sposób sprawny organizacyjnie zarządzać.
Przyczyny rozpadu państwa
- Wojny diadochów – wieloletnie wojny między dowódcami armii Aleksandra Wielkiego o to, kto ma rządzić w państwie. W wyniku tych wojen państwo rozpadło się na Syrię Seleucydów, Egipt Lagidów, Macedonię Antygonidów.
- dążenie części diadochów do stworzenia odrębnych państw z silną władzą centralną
- brak możliwości sprawnego zarządzania państwem
- dążenia lokalnych przywódców do samodzielności
- różnice kulturowe, religijne i etniczne między poszczególnymi częściami imperium (brak spójności państwa)
- załamanie się dominacji Antygonidów w bitwie pod Ipsos w 301 roku p.n.e.
Imperium Aleksandra Wielkiego rozpadło sie na wiele państw, które w nastepnych latach stały się terenem najważniejszych wydarzeń w historii świata starożytnego.