W strukturze użytkowania ziemi można wyróżnić w naszym kraju:
- użytki rolne, zajmujące 18,8 mln ha (60,2% powierzchni kraju),
- grunty leśne, zajmujące 9,6 mln ha (30,7% powierzchni kraju ),
- grunty pod wodami 648 tys. ha (2% powierzchni kraju),
- grunty zabudowane i zurbanizowane 1,59 mln ha (5,1% powierzchni kraju),
- nieużytki 479 tys. ha (1,5% powierzchni kraju).
Na użytki rolne składają się: użytki rolne zabudowane oraz grunty orne (tych jest najwięcej – pod zasiewami znajduje się ponad 10,5 mln ha, a trwale ugorowane jest 468 ha), sady, łąki i pastwiska.
Wśród gruntów zabudowanych i zurbanizowanych największy udział mają tereny komunikacyjne (ok. 56% powierzchni gruntów zabudowanych i zurbanizowanych). Mniejszy jest udział terenów mieszkalnych i przemysłowych.
W ostatnich 10 latach średnio w ciągu roku wyłączano ok. 4 tys. ha gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. Największa część wyłączonych z użytkowania rolnego i leśnego gruntów przeznaczona została pod budowę osiedli mieszkaniowych.
W okresie powojennym zmniejszyła się powierzchnia użytków rolnych – w roku 1946 stanowiły one ok. 65% powierzchni kraju, zmniejszyła się więc ona o ok. 5%.
W całym okresie powojennym wzrastała w kraju powierzchnia gruntów leśnych – z 21% do ponad 30%.
