Neokonserwatyzm – definicja
Neokonserwatyzm to nurt społeczno-polityczny, który powstał w latach 70. i 80. XX wieku Stanach Zjednoczonych w odpowiedzi na radykalizm lewicy oraz ruchy społeczne i polityczne lat 60., nawiązujący wybiórczo do konserwatyzmu. Założycielami neokonserwatyzmu byli przede wszystkim intelektualiści, wywodzący się ze skrajnej lewicy, których poglądy z czasem zaczęły ewoluować ku centrum.
Neokonserwatyzm – założenia
Przeciwnicy komunizmu (skrajne nastawienie antysowieckie), który zagrażał podstawom ładu kulturowo-politycznego USA oraz „kontrkulturowej” ideologii Nowej Lewicy.
Podkreślają ogromne znaczenie patriotyzmu, wspólnoty lokalnej dla prawidłowego rozwoju społeczeństwa, nawołują do poszanowania tradycji, zachowania ciągłości kulturowej oraz wartości moralnych. Dosyć wyraziście krytykują działania zmierzające do destrukcji systemu edukacji, która powinna stać na wysokim poziomie.
Neokonserwatyści są zwolennikami niektórych założeń kapitalizmu i wartości, na których się on opiera, ponieważ można na jego podstawach zbudować państwo dobrobytu, które nie będzie państwem nadopiekuńczym a państwem zabezpieczenia socjalnego. Dla neokonserwatystów najlepszym ustrojem jest demokracja pośrednia, zapewnia ona wolność i poszanowanie godności człowieka, nie jest ultra wolnorynkowa, gdyż nie pozostawia jednostki samej sobie, troszczy się o nią w rozsądnych granicach.
Ponadto neokonserwatyści popierają interwencjonizm oraz przymusowy egalitaryzm, są także zwolennikami kary śmierci.
Poglądy neokonserwatystów mają charakter synkretyzmu ideowego. Tradycyjni konserwatyści zarzucają im zbytnią chwiejność poglądową i zmienność deklaracji.
Neokonserwatyzm – przedstawiciele
Twórcami neokonserwatyzmu byli Irving Kristol i Daniel Bell.
Pzedstawicielami są również: historyk Walter Laqueur, Norman Podhoretz, socjolog Nathan Glazer, Michael A. Ledeen, Mark Helprin, pisarz David Horowitz i politolog James Q. Wilson. Byli nimi także Seymour Martin Lipset oraz filozof Sidney Hook.