Kanon „świętych ksiąg” buddyjskich nazywa się Trzema Koszami (po palisku Tipitaka oraz po sanskrycku Tripitaka). Powstawał na przestrzeni wieków. Tradycja podaje, że treści w nim zawarte zostały zebrane na I soborze buddyjskim w Rajagriha ok. roku 486 p.n.e. Został spisany natomiast w I w.p. n.e., za rządów władcy Cejlonu Wattagamaniego.
Na kanon buddyjski składają się:
1. Winajapitaka (Kosz Dyscypliny) – traktuje o dyscyplinie zakonów buddyjskich; złożony z 3 części;
2. Suttapitaka (Kosz Kazań) – zawiera 5 zbiorów (nikaja) sutr, czyli kazań Buddy;
3. Abhidhammapitaka (Kosz Dogmatyki Scholastycznej) – rozważania na tematy metafizyczne zebrane w 7 księgach.
Powyższe księgi są obowiązujące dla wszystkich odłamów. Dodatkowo w buddyzmie mahajany w skład świętych tekstów zaliczane są liczne sutry spisane w sanskrycie. Najważniejszymi z nich są sutry Pradżniaparamity (Doskonałości Mądrości). Obok sutr duże znaczenie dla wyznawców mahajany mają siastry (komentarze).
Podział na kanon palijski jako kanon therawady oraz na kanon sanskrycki jako kanon mahajany, z którym można się spotkać w wielu opracowaniach nie jest do końca poprawny, gdyż kanon sanskrycki nigdy nie został zamknięty, a poza tym buddyzm mahajany korzysta również z Trójkosza.
Buddyzm tybetański, który wyłonił się z mahajany, za święte uznaje wszystkie teksty z Kanonu Palijskiego, a także sutry i siastry mahajany i teksty tantryczne. Tybetańczycy stworzyli także ogromny zbiór komentarzy do sutr i siastr oraz liczne teksty zawierające opisy swoich praktyk. Ich kanon dzieli się na dwa zbiory: Kandżur (108 tomów) oraz Tendziur (225 tomów). Dodatkowo ważną pozycję w buddyzmie tybetańskim zajmuje tzw. Tybetańska Księga Umarłych). Opisuje ona proces śmierci i późniejszego odrodzenia. Jest czytana przy osobach umierających i ma im pomóc osiągnąć wyzwolenie.
Na początku XX w. japońscy uczeni pod kierunkiem dwóch profesorów: Takakusu Junjiro i Watanabe Kaigyoku, podjęli się wyzwania skompilowania współczesnego kanonu pism buddyjskich. Zbiór powstały w wyniku ich pracy liczy aż 100 tomów, na które składa się ponad 3 tysiące utworów. Należy przy tym pamiętać, że cały czas powstają nowe komentarze do pism świętych.
Podsumowując – buddyzm posiada wiele „świętych ksiąg”, zależnie od tradycji.