Kalendarz wyznawcy hinduizmu jest wypełniony świętami. Wiele z nich ma jednak charakter lokalny i regionalny, część z kolei związana jest z konkretną tradycją religijną i określonym bóstwem. Do najważniejszych świąt (obchodzonych przez większość) należą:
Diwali (Dipawali) – czyli święto lampy, święto świateł; jest najważniejszym świętem hinduizmu, obchodzonym w całych Indiach. Rozpoczyna się 14-tego dnia księżycowego miesiąca kartik (październik/listopad) i trwa pięć dni. Oznajmia nadejście Nowego Roku i ma rangę polskiej gwiazdki. Ma charakter radosny; hinduiści świętują wówczas zwycięstwo światła nad siłami ciemności. Z Diwali powiązana jest opowieść z eposu Ramajana, mówiąca o tym, jak bóg Rama pokonał demona Rawana. Według tego mitu ludzie uszczęśliwieni ostatecznym rozgromieniem zła oświetlali drogę bogu Ramie, kiedy ten powracał w triumfalnym marszu z Sitą, Lakszmi i Hanumanem ze Sri Lanki do Ajodhji. Dlatego współcześnie w ramach obchodów wszyscy mieszkańcy Indii, niezależnie od wyznawanej religii, wystawiają przed dom rzędy zapalonych lampek oliwnych. Diwali traktuje się ponadto jako okazję do spotkań w gronie przyjaciół i rodziny, podczas których hindusi zazwyczaj obdarowują się upominkami.
Holi – jest to święto wypadające tuż po wiosennej równonocy, obchodzone w dniu pełni księżyca w miesiącu phalguna (luty–marzec). Ma charakter radosny; jest to święto wiosny, kojarzone z odejściem zimy. W czasie Holi na ulicach gromadzą się ludzie i bawią się, tańczą, obsypując się kolorowym proszkiem i polewając się kolorową wodą. Przechodzą wtedy również kolorowe, tradycyjne procesje. Na północy Indii Holi poświęcone Krisznie, a na południu — bogu miłości Kamie.
Durgapudża (dassera, daśahara)—jest jednym z najważniejszych świąt religijnych w Indiach północnych. Durgapudżę obchodzi się przez dziewięć dni w miesiącu navaratri (wrzesień/październik). W czasie tego święta czci się zwycięstwo bogini Durgi nad bawołem-bykiem, Mahisasurą, symbolem sił chaosu i nieuporządkowania. Buduje się wówczas świątynie i ołtarze dla posągu Durgi i przez wszystkie dni oddaje się jej cześć. Ludzie tańczą, grają na bębnach i ucztują do białego rana. Czwartego dnia nad ranem obnosi się wszystkie posągi w korowodzie, a następnie niesie nad rzekę i topi, co symbolizuje powrót bogini do niebios.To święto hinduistyczne jest obchodzone przede wszystkim przez kobiety. Ze szczególnym rozmachem Durgapudźa celebrowana jest w Kalkucie. Tradycją w tym czasie świątecznym jest zakładanie codziennie nowych szat, stąd Durgapudźę powiązano z specjalnymi wyprzedażami w sklepach.
Ganeśaćaturthi – najpopularniejsze święto Ganeśi, syna Śiwy i Parvati, boga z głową słonia. Obchodzone jest w całych Indiach, ale przede wszystkim w stanie Maharashtra. Jest pamiątką narodzin boga. Obchody trwają ok. 10 dni. Wypadają na przełomie sierpnia i września. W ramach święta w każdym domu robi się posągi i figurki Ganeśi z wszelkich możliwych materiałów, maluje się je, stroi kwiatami i adoruje. W ostatnim dniu wszystkie rzeźby, statuetki i obrazki topi się w wodzie.
Ramanavami — urodziny Ramy (inkarnacji Wisznu) obchodzi się w marcu/kwietniu. W czasie święta przy zapalonych w świątyniach lampkach czytane i odgrywane są fragmenty Ramajany, wcześniej przygotowane przez zespoły artystyczne pod okiem braminów (w przedstawieniach występują wyłącznie chłopcy). Tłumy hindusów wędrują ulicami miast z wielkimi kukłami bohaterów tego eposu.
Śiwaratri — święto ku czci Śiwy obchodzone jest w nocy. Przypada na przełom lutego/marca. Upamiętnia taniec Śiwy zwany Ananda Tandawa. Śiwaratri jest poprzedzone dwudziestoczterogodzinnym postem, a uroczystości skupiają się wokół lingamów, obmywanych mlekiem i obsypywanych kwiatami. Hindusi całą noc śpiewają bhadźany i tańczą ku czci Śiwy. Poszczą, karmiąc się wyłącznie opowieściami o bogu.
Dżanamastami — urodziny Kriszny obchodzi się na przełomie sierpnia/września. Pobożni wyznawcy Kryszny poprzedzają święto całodobowym postem ścisłym (nie pijąc nawet wody). W ramach obchodów narodzin posągi boga są oblewane mlekiem, a jego imię powtarzane 108 razy. Tańce i muzyka wprowadzają w hindusów w trans. Często czytana w czasie Dżanamastami jest Bhagawata Purana.