„Żona modna” pochodzi z pierwszego zbioru satyr Krasickiego (wyd. 1779 r.). Głównym celem utworu jest ośmieszenie bezkrytycznego naśladowania zachodniej mody. Wiersz ma charakter dialogowy, przedstawia rozmowę, jaka toczy się między młodym mężem – panem Piotrem – i jego znajomym.
Z rozmowy wyłania się krótka historia małżeństwa pana Piotra, który połakomił się na cztery wioski, jakie żona wniosła mu w posagu i poślubił niewłaściwą kobietę. Związek między ziemianinem i wychowaną w mieście panną od początku nie zapowiadał się dobrze. Oczekiwania narzeczonych rozmijały się już w fazie romansu, później różnice już tylko narastały.
Zasadniczą treść utworu stanowi opowieść pana Piotra o zwyczajach i wymaganiach jego żony. Zauroczony jej „misternymi wdziękami” i zwiedziony korzyściami płynącymi z owych czterech wiosek, nie przewidział on konsekwencji małżeństwa z kobietą modną. Najpierw musiał zgodzić się na dziwne, z jego punktu widzenia, wymagania zawarte w intercyzie. Później było jeszcze gorzej. Żona okazywała niezadowolenie niemal ze wszystkiego: nie podobały się jej Piotra dom i ogród, kazała mu zmienić służbę, meble, karetę, a nawet sposób wysławiania się.
Sympatia autora lokuje
