Daniel Naborowski, Róża – analiza i interpretacja

Jest to utwór poetycki, który autor zadedykował hetmanowi wielkiemu litewskiemu Krzysztofowi Radziwiłłowi herbu Trąba. Radziwiłł, podobnie jak sam poeta, był zwolennikiem kalwinizmu, a jednocześnie mecenasem Naborowskiego.  

Utwór zaliczany jest do liryki inwokacyjnej, ponieważ bezpośredni adresat został określony już w dedykacji:

Różą, mrozem spłodzoną Tryjonu zimnego,
miej, książę, za kolędę od sługi swojego.

Barokowy poeta chciał wyrazić szacunek dla swojego pracodawcy, ale także podzielić się refleksją na temat przemijalności i kruchości ludzkiego życia.

Tematem przewodnim wiersza jest tytułowy kwiat, przedstawiony z różnych perspektyw – motyw róży jako topos pochodzi już ze starożytnej Grecji – stąd u Naborowskiego liczne nawiązania do postaci miologicznych (Wenus, Jowisz, Zefir etc.). Pojawienie się w barokowym wierszu takiej stylizacji nadaje jego przesłaniu pewnej uniwersalnego wymiaru. Oprócz nawiązań mitologicznych, Naborowski zagłębia się w tajniki heraldyki (mowa tu o wspomnianym herbie dynastii brytyjskiej, w którym pojawia się róża).  Te wszystkie odwołania mają podkreślić szlachetność tego kwiatu oraz pokazać, że jest ona godnym podarunkiem dla księcia.

Przez cały utwór podmiot prowadzi dwojaką narrację. Z jednej strony co chwile odwołuje się bezpośrednio do hetmana Radziwiłła i są to głównie życzenia pomyślności dla swojego dobroczyńcy:

Ta róża, która mi się wśród zimy rozwiła,
daj ci, książę, wesołej wiosny gońcem była,
w którejś bodaj prowadził nieskrócone lata
i w pociechach bez smutku tu zażywał świata.

ale przemawia także do zbiorowego odbiorcy – w tych wypowiedziach mówiący umieszcza ogólne prawdy życiowe oraz porady, związane z jak najlepszym przeżyciem danego człowiekowi czasu. W szczególny sposób podmiot podkreśla refleksje dotyczące przemijalności świata doczesnego i w tym kontekście róża staje się symbolem ulotności i nietrwałości.

Polecamy również:

  • Róża - treść wiersza

    Różą, mrozem spłodzoną Tryjonu zimnego,miej, książę, za kolędę od sługi swojego.Przed wiosną, przed Zefirem Muza ją rozwiłai mały dar za wielki tobie poświęciła.Godna rymu jest róża: sam Tytan, gdy wschodzi, Więcej »

  • Róża - treść wiersza

     Różą, mrozem spłodzoną Tryjonu zimnego, miej, książę, za kolędę od sługi swojego. Przed wiosną, przed Zefirem Muza ją rozwiła i mały dar za wielki tobie poświęciła. Godna rymu jest róża: sam Tytan, gdy wschodzi, różaną twarz podaje, lubo też... Więcej »

Komentarze (0)
Wynik działania 2 + 3 =
  • Najnowsze
  • Losowe
Ostatnio komentowane
ie fainid i nalepiei
• 2023-12-02 12:13:26
Ko
• 2023-12-02 10:38:34
Łatfe
• 2023-12-02 09:41:43
a.....
• 2023-12-01 09:03:43
Prosze
• 2023-11-30 20:33:57