Mitologia to zbiór opowieści o bogach i bohaterach (herosach). Stanowi bezcenne źródło wiedzy o wierzeniach starożytnych Greków. Mity tworzono, żeby zrozumieć zasady rządzące światem przyrody oraz tłumaczono za ich pomocą zagadnienia egzystencjalne, np. stworzenie świata i człowieka, problem zła w świecie itd. Istnieją różne wersje mitu o pochodzeniu człowieka. Według jednej z nich ludzie zostali powołani do życia przez Prometeusza, dobrego tytana, który wszedł w konflikt z bogami.
Los Prometeusza – dobroczyńcy ludzkości
Według mitologii Prometeusz ulepił człowieka z gliny pomieszanej ze łzami. Duszę ludzką zaś stworzył z iskier niebiańskiego ognia, pochodzących z rydwanu boga słońca. Tak ulepiony człowiek był słaby, nie nadawał się do pracy ani nie mógł też ochronić się przeddzikimi zwierzętami. Prometeusz postanowił więc zakraść się do spichlerza bogów, gdzie ukradł ogień, który potem przyniósł ludziom. Od tej ludzie przestali się bać zwierząt, a ich życie stało się łatwiejsze. Tytan uczył ludzi posługiwania się narzędziami i innych pożytecznych prac. Pokazał im także, co to jest sztuka. Ludziom zagrażały jednak nie tylko dzikie zwierzęta. Silny i niezależny człowiek mógł stanowić konkurencję dla bogów, dlatego Zeus postanowił osłabić ludzkość. Posłał na Ziemię Pandorę z tajemniczą puszką, w której znajdowały się nieszczęścia, choroby, bieda itd. Prometeusz był mądrym tytanem i dlatego szybko wyczuł podstęp. Jego nierozsądny brat, Epimeteusz, ożenił się jednak z Pandorą i otworzył puszkę. Od tego momentu ludzi zaczęły trapić nieszczęścia, którym Prometeusz nie umiał zaradzić. Postanowił się jednak zemścić na bogach i uknuł podstęp związany ze składaniem ofiar. Oszukał Zeusa, który wybrał gorszą część zwierzęcia jako ofiarę, którą ludzie powinni składać bogom. Mściwy Zeus ukarał Prometeusz okrutnie. Przykuł go do skały i posłał orła, który wyjadał tytanowi wątrobę. Wątroba odrastała, dlatego tytan musiał codziennie przeżywać tę samą torturę. Taki los spotkał dobroczyńcę ludzkości. Nie miał sojuszników zarówno w rodzinie, jak i wśród bogów. Był osamotniony w swych poglądach. Jego ideą było umożliwienie człowiekowi jak najlepszego życia na Ziemi. Ta działalność była jednak wbrew woli zazdrosnego boga, który za wszelką cenę chciał obronić swoją pozycję.
Jezus jako dobroczyńca ludzkości
Prometeusz i Jezus bywają ze sobą porównywani nie bez powodu. Obaj byli nauczycielami ludzi i chcieli dla nich jak najlepiej. Jezus uczył przede wszystkim zasad etycznych i wiary. Jego nauka nie podobała się jednak ówczesnemu establishmentowi religijnemu. Była uważana za zagrożenie dla władzy Rzymian, którzy okupowali w tym czasie Palestynę. Jezus publicznie krytykował błędy faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Nie bał się władzy, zarówno świeckiej, jak i religijnej. Poniósł za to najwyższą karę. Został skazany na haniebną i długą śmierć. W przeciwieństwie do Prometeusza miał przychylność Boga, który – jak wierzą chrześcijanie – wskrzesił go z martwych.