„Iliada” Homera to epos antyczny, przedstawiający ostatnią fazę wojny trojańskiej. Walka o Troję to jedna z najsłynniejszych wojen starożytnego świata. Według mitologii przyczyną tego konfliktu był spór o Helenę, piękną żonę greckiego władcy. Wojna trojańska trwa dziesięć lat, epos opowiada o zaledwie kilkudziesięciu dniach ostatniego roku zmagań wojennych. Za autora „Iliady” uważa się Homera – wędrownego śpiewaka i poetę. Jego tożsamość jest dziś obiektem sporów badaczy. Istnieją przypuszczenia, że Homer nie istniał naprawdę, a „Iliada” jest dziełem anonimowej osoby lub grupy osób.
Cierpienie i heroizm w „Iliadzie”
Wojna trojańska trwała 10 lat i była krwawym konfliktem. Grecy oblegali miasto i próbowali dostać się do jego środka. Trojańczycy dzielnie odpierali ataki rywali. Najmężniejszym wojownikiem trojańskim był królewicz Hektor, syn Priama. W jednej z bitew Trojańczyk zabił Patroklosa, który był ukochanym przyjacielem Achillesa. To odwróciło losy wojny. Achilles postanowił wrócić do walki (bo wcześniej obraził się na swoich i odmówił dalszego udziału w wojnie), co odmieniło losy konfliktu. Rozpaczał po śmierci przyjaciela i zapałał żądzą zemsty wobec jego zabójcy. Wyzywa Hektora na pojedynek. Król Priam, dowiedziawszy się o tym, błagał syna, żeby nie przyjmował wyzwania i ocalił życie. Achilles był bowiem niepokonanym wojownikiem, sprzyjali mu również bogowie. Hektor jednak postanowił walczyć, żeby ocalić swój honor. Zostaje pokonany przez Achillesa, który po wszystkim zbezcześcił ciało rywala. Zrozpaczony Priam postanowił błagać wroga o wydanie ciała syna. Przyszedł do namiotu Achillesa i na kolanach błagał go o zmiłowanie. Grek zgodził się na pochówek Hektora. Uroczystości pogrzebowe trwały wiele dni, wszyscy opłakiwali śmierć dzielnego wojownika. Priam i Hektor to symbole cierpienia i heroizmu. Król Troi został zapamiętany jako kochający, cierpiący ojciec. Jego rozpaczliwe próby uratowania syna pokazują, że kierował się przede wszystkim miłością, a nie interesem politycznym. Zniósł bowiem upokorzenie, błagając wroga i zabójcę syna o litość. Jego czyn był heroiczny. Podobnym heroizmem wykazał się Hektor, który dobrze wiedział, że nie ma szans w starciu z Achillesem. Kierował się jednak honorem i pragnieniem bycia zapamiętanym przez potomnych. Hektor udowodnił, że jest szlachetnym i mężnym wojownikiem, zdolnym do wielkich czynów.
Cierpienie i heroizm jako dwa aspekty postawy człowieka w Księdze Hioba
Jednym z najsłynniejszych tekstów na temat cierpienia jest biblijna księga Hioba. Hiob był człowiekiem, który stracił wszystko – rodzinę, majątek i zdrowie. Został opuszczony przez wszystkich, zżerała go straszna choroba. W obliczu tak olbrzymiego cierpienia Hiob wykazał się heroizmem. Przyjął cierpienie z godnością, nie złorzeczył Bogu. Pozostał wierny swojemu światopoglądowi. Historia Hioba pokazuje, że heroiczna postawa dotyczyć może codziennego życia. Bycie heroicznym nie jest tylko domeną żołnierzy walczących na polach bitew.