„Iliada” Homera to jeden z dwóch wielkich eposów starożytnej Grecji. Opowiada o ostatnich dniach wojny trojańskiej. Jest to utwór powszechnie uznawany za arcydzieło literatury światowej. Za autora „Iliady” uważa się pieśniarza wędrownego, którego tożsamość jest dziś kwestionowana. Istnienie człowieka o imieniu Homer jest przedmiotem sporu badaczy.
Konflikty jako źródło wojny trojańskiej
Według podań mitologicznych początek konfliktu achajsko-trojańskiego związany jest ze sporem, jaki wybuchł pomiędzy boginiami. Bogini niezgody, Eris, rzuciła jabłko z napisem „dla najpiękniejszej”. Hera, Atena i Afrodyta domagały się przyznania im tego tytułu. Konflikt miał rozstrzygnąć Parys, syn króla Troi. Boginie zaczęły obiecywać mężczyźnie najwspanialsze dary w zamian za poparcie. Hera obiecała mu wielką władzę i tytuł królewski. Atena zadeklarowała, że uczyni go najmądrzejszym człowiekiem na świecie. Afrodyta natomiast obiecała mu najpiękniejszą kobietę na Ziemi. Parys oddał jabłko Afrodycie. Tak rozpoczął się konflikt trojański. Tą najwspanialszą kobietą była bowiem żona króla spartańskiego, Helena. Parys porwał ją i zabrał do Troi. W ten sposób wybuchła wojna, która sprowadziła na Trojan zagładę. Zwołano najzacniejszych wojowników Grecji, wszyscy wyruszyli pod Troję. Wojna trwała dziesięć lat. W ostatnim roku walk wybuchł nowy konflikt. Agamemnon, wódz wojsk greckich, odebrał swojemu konkurentowi Achillesowi niewolnicę, Bryzeidę. Achilles odmówił dalszego udziału w wojnie. Tak właśnie rozpoczyna się epos Homera. Rozgniewany Achilles przestaje walczyć, co powoduje straszne straty w armii greckiej. Heros zapomina o urazach, kiedy na polu bitwy ginie jego ukochany przyjaciel. Wyzywa na pojedynek jego zabójcę, Hektora, który przyjmuje wyzwanie, choć wie, że Achilles jest niezwyciężonym wojownikiem. W pojedynku zwycięża Achilles, który jest dodatkowo wspierany przez boginię Atenę.
Konflikt jest więc źródłem wojny. Zazdrosne i żądne podziwu boginie obiecują młodemu Parysowi wszystko, nie licząc się z konsekwencjami. W „Iliadzie” i w micie o wojnie trojańskiej światy bogów i ludzi przenikają się. Bogowie ingerują w losy śmiertelników, podsycając lub wygaszając konflikty. Grecy i Trojanie toczyli spór o piękną Helenę. Wewnątrz obozu wojsk greckich wybuchały konflikty związane z walką wojowników o dominację.
Konflikt w „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego
W dramacie Krasińskiego walkę toczą dwa obozy – arystokraci i rewolucjoniści. Spór ten miał podłoże przede wszystkim społeczne. Arystokraci uważali, że należy im się majątek z powodu samej przynależności do klasy wyższej. Rewolucjoniści chcieli odebrać im dobra i przywileje. Konflikt ten jest nierozstrzygalny, dlatego kończy się bitwą, która okazuje się tragiczna dla obu stron. Giną zarówno arystokraci, jak i rewolucjoniści. Autor dramatu przyznaje rację obozowi arystokratów, którzy bronią odwiecznego porządku.