„Dzieci w ogrodzie” to obraz Władysława Podkowińskiego, który powstał w 1892 r. Był to jeszcze czas fascynacji artysty poznanym we Francji impresjonizmem.
 |
| Władysław Podkowiński „Dzieci w ogrodzie” |
„Dzieci w ogrodzie” - opis obrazu
Obraz namalowany został techniką olejną na płótnie o rozmiarach 47x62. Kompozycja jest statyczna oraz zamknięta. Na pierwszym planie dzieła można dostrzec dwójkę dzieci oraz wielkie skupisko (klomb) różnobarwnych kwiatów (znajdują się w lewym rogu dzieła). Chłopcy stoją spokojnie przed kępą zieleni, a jeden z nich trzyma niewielką konewkę skierowaną w stronę roślin. Za tytułowymi bohaterami znajduje się wysoki płot odgradzający ich od znajdujących się za nim łąk i lasów.
Stroje tytułowych postaci przybierają barwę zbliżoną do niebieskiej. Intensywne słońce bardzo wyraźnie oświetla swoimi promieniami część dzieła – głównie chłopców oraz pulsujące wieloma kolorami kwiaty. Płot rzuca cień na znajdujące się pod nim rośliny, przez co ich barwa staje się ciemniejsza, głębsza. Za dziećmi widać jednak pas jasno oświetlonej łąki. Z charakterystycznymi dla ogrodu barwami (różne odcienie zieleni, kolory kwiatów) kontrastuje wydeptany plac, po którym poruszają się chłopcy. Jest on piaskowy, znajdują się na nim jedynie nieliczne wysepki zieleni.
Uwagę widza może zwracać również brama. Odróżnia się ona kolorem od reszty tej konstrukcji płotu, zbliżając się do barwy strojów tytułowych bohaterów.
„Dzieci w ogrodzie” - interpretacja obrazu
Podkowiński tworząc „Dzieci w ogrodzie” przebywał w Chrzęsnem koło Radzymina, gdzie spędzał czas chwile z rodem Kotarbińskich. Najprawdopodobniej to właśnie synowie jednego z członków tej rodziny, a zarazem wielkiego przyjaciela artysty – Miłosza, zostali uwiecznieni na płótnie.
Od razu rzuca się w oczy wielka fascynacja Podkowińskiego impresjonizmem. Obraz przypomina fotografię, na której udało się utrwalić nie tylko dwójkę dzieci, lecz także wspaniałą grę świateł oraz barw. Kolorystyka „Dzieci w ogrodzie” jest ciepła, a cała kompozycja dzieła, rekwizyty na nim przedstawione zdają się podkreślać panujący na zewnątrz upał (kapelusze, konewka, intensywne światło).
Szczególnie zaakcentowanym miejscem w tytułowym ogrodzie jest furtka prowadząca poza ogród. Wydaje się ona mówić, że póki co bohaterom wystarcza zaledwie ogród, lecz już wkrótce przekroczą bramę i wyruszą w odległy świat, by realizować swoje marzenia i pragnienia. Wyjście z ogrodu będzie stanowiło dla chłopców symboliczny krok w dorosłość.
Niemniej jednak „Dzieci w ogrodzie” to przede wszystkim wspaniała scena rodzajowa, która dzięki zastosowanym barwom i światłocieniom przywołuje obraz upalnych letnich dniach.