Narrator-bohater
Do pewnego momentu jest on świadkiem wydarzeń i wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Potem staje się narratorem wszechwiedzącym. Jego autoprezentacja jest zwięzła, ale pozwala domyślać się pewnych cech charakteru. Można przypuszczać, że to osoba wrażliwa, niespełniona (może w miłości, skoro pojawiają się zasuszone kwiaty) i samotna. Jego stosunek do otoczenia, umiejętność dostrzegania szczegółów oznaczają emocjonalność, życzliwość i empatię.
„Pani”
To nauczycielka, młoda mężatka, pracowita kobieta (w nocy zajmuje się robótkami ręcznymi, a podczas choroby męża bierze na siebie utrzymanie domu). O jej wyglądzie wiemy niewiele. Jest szczupła, przeciętna. Wraz z mężem wiedzie zwyczajne, pozbawione atrakcji życie. Świadomość zbliżającej się śmierci męża stara się ukryć za ciepłym, naturalnym i pozbawionym patosu stosunkiem do ukochanego. Jej spokój rzeczywiście ma na niego zbawienny wpływ. Aby dać mężowi chwilę wytchnienia i nadziei, oszukuje go skracając pasek kamizelki.
„Pan”
To urzędnik oddany swoim przełożonym. Pozbawiony szczególnych rysów fizycznych i psychicznych. Nie chce pogodzić się ze swoją chorobą, być może nawet czuje się z jej powodu winny.
