Księstwo Warszawskie - granice, terytorium

Ustanowione w roku 1807 roku Księstwo Warszawskie było rezultatem pokoju w Tylży, zawartego między Francją, a Prusami i Rosją. Państewko to, zależne od Bonapartego i rządzone przez władcę saskiego, miało być odpowiedzią na polskie dążenia niepodległościowe.

W wyniku porozumienia pomiędzy trójką władców, w skład Księstwa Warszawskiego miały wejść tereny zagarnięte przez Prusy w trakcie II i III Zaboru.  W skład państwa weszło więc Mazowsze, Wielkopolska i część Małopolski. Najważniejszymi miastami przejętymi przez władze polskie była Warszawa, Bydgoszcz, Poznań, Łomża. Jednocześnie jednak Napoleon nie zdecydował się na dołączenie do Księstwa ziemi białostockiej. Obwód białostocki został przekazany Rosji jako dowód przyjaźni pomięcy cesarzami francuskim i rosyjskim. Księstwo nie otrzymało też dostępu do Bałtyku, a Gdańsk, mimo oderwania go od Prus, stał się wolnym miastem. Ziemie księstwa podzielone były na 60 powiatów, zebranych w 6 departamentów.

W 1809 roku doszło do kolejnej wojny Napoleona  z Austrią, w wyniku której ta poniosła druzgocącą klęskę. Ubocznym skutkiem działań wojennych było przyłączenie do Księstwa Warszawskiego 4 nowych departamentów, wraz z Krakowem, oderwanych od Austrii.  Ponownie jednak Napoleon ofiarował carowi kolejną część ziem, które mogły należeć do Księstwa – tym razem był to obwód tarnopolski.

Ostatecznie terytorium Księstwa obejmowało 142 tysiące kilometrów kwadratowych, a ludność je zamieszkująca liczyła około 4.5 miliona.