Poniżej przedstawiono podział Polski na regiony klimatyczne autorstwa 2 polskich klimatologów – Wincentego Okołowicza i Danuty Martyn.
Wydzielili oni następujące regiony klimatyczne Polski:
- pomorski, z najsilniej zaznaczającym się wpływem klimatycznym Morza Bałtyckiego oraz silnym oddziaływaniem klimatycznym mas powietrza znad Atlantyku,
- mazurski, z zaznaczającym się wpływem klimatycznym Morza Bałtyckiego i z cechami klimatu kontynentalnego nasilającymi się w kierunku wschodnim (roczna amplituda temperatury powietrza nawet >21,5°C), lata są krótkie i łagodne (średnia temperatury lipca w Suwałkach – 16,9°C), zimy długie, śnieżne i chłodne (średnia temperatury stycznia w Suwałkach – -4,6°C, najniższa poza górami), opady nieco niższe niż w regionie pomorskim;
- śląsko-wielkopolski, z najsilniej w Polsce zaznaczającym się wpływem klimatycznym mas powietrza znad Atlantyku, zima łagodna (średnia temperatura stycznia – -2,0°C - -0,5°C), z nietrwałą pokrywą śnieżną, wiosna i lato przychodzą najwcześniej w naszym kraju, opady stosunkowo niewielkie – 500-600 mm;
- mazowiecko-podlaski, z rosnącym ku wschodowi wpływem klimatycznym kontynentalnych mas powietrza (roczna amplituda temperatury powietrza nawet >21,5°C), lato wczesne, długie (średnia temperatura lipca – 17,5-18,0°C), zima długa, śnieżna, surowa (średnia temperatura stycznia – -4,0°C - -2,5°C ), opady podobne, jak w regionie śląsko-wielkopolskim;
- małopolski (z krainą świętokrzyską), region wyżynny, ze stosukowo długim latem (średnia temperatura lipca – 17,5-18,0°C) i zimą (średnia temperatura stycznia – -3,5°C - -2,0°C ), cechy kontynentalne klimatu nasilają się ku wschodowi, opady zróżnicowane – najwyższe (do ok. 800 mm rocznie) w szczytowych partiach Gór Świętokrzyskich i w zachodniej części Wyżyny Małopolskiej i Śląskiej;
- wyżynny lubelski, z silnym wpływem klimatycznym kontynentalnych mas powietrza (roczna amplituda temperatury powietrza >21,0°C), z długim latem (średnia temperatura lipca – 17,5-18,0°C) i długą, mroźną zimą (średnia temperatura stycznia – -3,5°C - -4,0°C), największa liczbą dni pogodnych i liczba dni z burzą w Polsce, opady powyżej 600 mm;
- sudecki, z wyraźnie zaznaczającym się wpływem klimatycznym gór, wyrażającym się przede wszystkim w piętrowości klimatycznej (spadek temperatury powietrza i wzrost opadów wraz z wysokością) i występowaniu wiatrów lokalnych (ciepłe, suche wiatry znane jako feny, czy zmieniające kierunek w cyklu dobowym wiatry górskie i dolinne), średnia temperatura powietrza w styczniu -6,7°C na Śnieżce i -2,2°C w Jeleniej Górze, średnia temperatura powietrza w lipcu 8,4°C na Śnieżce i 16,3°C w Jeleniej Górze, opady roczne do >1250 mm, większy niż w regionie karpackim wpływ na klimat napływu oceanicznych mas powietrza;
- karpacki, z wyraźnie zaznaczającym się wpływem klimatycznym gór, wyrażającym się przede wszystkim w piętrowości klimatycznej (spadek temperatury powietrza i wzrost opadów wraz z wysokością) i występowaniu wiatrów lokalnych (ciepłe, suche wiatry znane jako feny – wiatr halny, czy zmieniające kierunek w cyklu dobowym wiatry górskie i dolinne), średnia temperatura powietrza w styczniu -8,1°C na Kasprowym Wierchu i -2,6°C w Nowym Sączu, średnia temperatura powietrza w lipcu 7,2°C na Kasprowym Wierchu i 17,7°C w Nowym Sączu, opady roczne do >1750 mm, większy niż w regionie sudeckim wpływ na klimat napływu kontynentalnych mas powietrza
oraz kilka podregionów o charakterze przejściowym – nadwiślański, kujawski (z najmniejszymi opadami w Polsce - <500 mm rocznie), łódzki, Niziny Sandomierskiej (z wysokimi temperaturami lata, np. średnia temperatura powietrza w lipcu wynosi w Rzeszowie 18,0°C) i podkarpacki.
Nie jest to jedyny taki podział. Regionalizacje klimatyczne Polski tworzyli też m.in.: Eugeniusz Romer, czy Alojzy Woś.