Jeziora są śródlądowymi, naturalnymi zbiornikami wody, powstałymi przez napełnienie zagłębień terenowych wodą. Nie mają one bezpośredniego połączenia z morzem. Jednakże niektóre akweny wodne, będące właściwie zatokami morskimi lub lagunami tradycyjnie nazywane są jeziorami – np. Maracaibo, Patos i Mirim w Ameryce Południowej.
Największe jeziora świata to:
- Morze (Jezioro) Kaspijskie – 372 tys. km2,
- Górne – 84 tys. km2,
- Wiktorii – 69 tys. km2,
- Huron – 62 tys. km2,
- Michigan – 58 tys. km2.
Morze (Jezioro) Aralskie, które w roku 1960 miało powierzchnię ponad 68 tys. km2, w roku 2009 miało powierzchnię już tylko 13,5 tys. km2 (kilka niewielkich zbiorników).
Najgłębszym jeziorem na świecie jest Jezioro Bajkał – 1620 m. Jezioro to, podobnie jak niektóre inne głębokie jeziora tektoniczne (np. Morze Martwe, czy Jezioro Tanganika) oraz wiele jezior nadbrzeżnych są kryptodepresjami.
Woda w jeziorach słodkich ma największą gęstość w temperaturze +4°C (wyższej niż w przypadku wody morskiej). Stygnąc jesienią i zimą wody jezior ochładzają się od powierzchni po osiągnięciu wspomnianej temperatury wody powierzchniowe opadają do dna. Powtarza się to tak długo dopóki w całym zbiorniku nie zostanie osiągnięta temperatura +4°C. Dopiero później zbiornik może zacząć zamarzać (od góry).
Rozmieszczenie jezior jest nieregularne – najwięcej jest ich w tych regionach lądowych, z których najpóźniej ustąpiły lądolody plejstoceńskie (jeziora są bowiem mało trwałym elementem środowiska przyrodniczego). W Kanadzie, Szwecji i Finlandii powierzchnia jezior stanowi do 9% powierzchni tych krajów.