Najważniejszą cechą tej subkultury młodzieżowej graficiarzy jest prowadzona działalność – nocne malowanie graffiti (obrazów na ścianach za pomocą sprayów) w miejscach niedozwolonych. Tematyka graffiti może być bardzo różna, podobne jak jakość malowanych obrazów – część z nich stanowi zwrócenie uwagi na problemy grupy społecznej, część jest jedynie formą estetycznej ekspresji, inne to natomiast podpisy samych graficiarzy, chcących być zauważonymi.
Działalność graficiarzy niejednokrotnie poddawana jest dyskusji, ponieważ część osób traktuje ją jako zwykły wandalizm (i niestety – względem niektórych graffiti jest w tym dużo racji), natomiast inni – jako formę sztuki, sposób ekspresji i wyrażenia talentu,a także droga do ubarwienia otaczającej nas rzeczywistości i szarości murów.
W przypadku subkultury graficiarzy ważną kwestią jest również czas malowania – zwykle robią to w nocy, pozostając niezauważonymi. W ten sposób zaspokajają potrzebę ryzyka, a także mogą pochwalić się (także poprzez podpis wykonany sprayem) wykazaną odwagą.
Historia pisania na murach ma oczywiście znacznie dłuższą historię, jednak subkultura graficiarzy w Polsce rozwija się od około lat 80.