Subkultura emo jest obecnie jedną z najbardziej popularnych subkultur młodzieżowych. Jest ona bardzo atrakcyjna dla młodych chłopców i dziewczyn, którzy czują się zagubieni we współczesnym świecie. Subkultura ta bardzo często jest wybierana przez dzieci z tzw. dobrych domów, które – często przez zaangażowanie rodziców w wykonywaną pracę – czują się opuszczone i nierozumiane przez innych. Charakterystyczną cechą jest ich ciągły ból egzystencjalny i myślenie o śmierci, co osoby emo manifestują stylem bycia i odzieżą.
Subkultura emo – charakterystyka
- strój zwykle czarny (nawiązujący do subkultur gotów i punków), także kolory: różowy, fioletowy, czerwony (w związku z popularnością subkultury rozwinął się znaczny przemysł oferujący odzież i liczne gadżety w stylu emo),
- charakterystyczna fryzura z grzywką często zasłaniającą twarz, kolor włosów – czarny,
- kontrastujący z czarnymi włosami makijaż podkreślający bladość twarzy, a jednocześnie zaznaczający oczy (za pomocą czarnych linii),
- pomalowane paznokcie na ciemne kolory,
- bardzo charakterystyczny styl bycia – refleksja o śmierci (także o samobójstwie), braku zrozumienia, introwertyzm i - niskie poczucie własnej wartości,
- akty samookaleczania się (szramy na rękach),
- brak rozróżnienia między płciami w stylu ubierania, makijażu, fryzurze itp.,
- część osób emo lubi pisać wiersze lub w inny sposób wyrażać swą wrażliwość.
Członkowie subkultury emo najchętniej spędzają czas w samotności lub we własnym środowisku, w którym czują się bardziej zrozumiani.