Sercanki (pełna nazwa: Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego; skrót SSCJ) to żeńskie zgromadzenie zakonne założone w Krakowie w 1894 r. przez bł. Józefa Sebastiana Pleczara i m. Klarę Szczęsną. W 1912 r. zakon zyskał ostateczną aprobatę Stolicy Apostolskiej.
Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego jest wspólnotą o charakterze kontemplacyjno-czynnym, przynależącą do rodziny franciszkańskiej. Podstawą duchowości sercanek jest oddawanie czci Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i wynagradzanie za grzechy świata.
Siostry realizują swój charyzmat przez służbę Chrystusowi w bliźnich. Sprawują opiekę wobec wszystkich potrzebujących, zarówno w szpitalach, zakładach, jak i domach prywatnych. Zajmują się także katechizacją oraz religijnym wychowaniem dzieci i młodzieży. Oddają się pracy duszpasterskiej w parafiach i instytucjach kościelnych jako kancelistki, zakrystianki, organistki. W Polsce prowadzą 2 przedszkola oraz internat dla studentek i dom samotnej matki. Sercanki działają także w krajach misyjnych.
Obecnie Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego liczy 554 sercanek, w tym 450 Polek. Posiada cztery prowincje (2 polskie, amerykańską i francuską), wiceprowincję boliwijską, domy we Włoszech, delegaturę na Ukrainie oraz placówki misyjne w Libii i na Jamajce.