Schizma Focjusza

Konflikt pomiędzy patriarchatem w Konstantynopolu a papiestwem dotyczył kwestii pierwszeństwa (prymatu) w świecie chrześcijańskim. Na początku II połowy IX wieku prymat biskupa Rzymu zaczął być kwestionowany przez nowo powołanego patriarchę Konstantynopola - Focjusza (nazywanego Focjuszem I Wielkim). Wdał się on w spór z papieżem Mikołajem I krytykując wyznawany w Kościele łacińskim dogmat o pochodzeniu Ducha Świętego z Ojca i Syna (łac. Filioque - „i syna”). Papież podważał prawo Focjusza do sprawowania godności patriarchy. Działo się tak dlatego, że Focjusz otrzymał święcenia kapłańskie tuż przed objęciem patriarszego urzędu, zastępując na nim skłóconego z cesarzem patriarchę Ignacego. W 867 roku Focjusz nałożył na papieża ekskomunikę. W tym samym roku stracił zajmowany urząd, który następnie odzyskał w 877 roku. Schizma zakończyła się w 879 roku, kiedy Focjusz ostatecznie pogodził się z papieżem Janem VIII.