Karmelici (Zakon Braci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel; skrót: OCarm) to katolickie zgromadzenie zakonne powstałe na początku XIII w. na górze Karmel w Galilei (obecnie teren Izraela). Pierwszą wspólnotę utworzyli przybywający do Ziemi Świętej pielgrzymi – pokutnicy oraz krzyżowcy. W większości byli to ludzie prości i niewykształceni, których złączyło pragnienie życia w samotności wypełnionego modlitwą. Na skutek prześladowań ze strony Saracenów zakonnicy musieli opuścić Górę Karmel i w 1238 r. zawitali do Europy (w Polsce są od 1397 r.).
W 1245 roku w angielskim Aylesford odbyła się pierwsza kapituła generalna karmelitów, w czasie której generałem został św. Szymon Stock. To właśnie jemu sześć lat później w czasie modlitwy ukazała się Matka Boża. Św. Szymon otrzymał od Maryi szkaplerz brązowego koloru, z obietnicą, że kto w nim umrze nie zazna ognia piekielnego. Od tego momentu ów szkaplerz stał się znakiem opieki Matki Bożej nad Zakonem Karmelitańskim, a zarazem nową formą pobożności maryjnej w całym Kościele (wiele zgromadzeń zakonnych przyjęło go wówczas jako część swojego stroju).
Powołaniem każdego karmelity jest żyć w posłuszeństwie Jezusowi Chrystusowi i Jemu wiernie