Zakon dominikanów (czyli Zakon Kaznodziejski, Zakon Braci Kaznodziejów, łac. Ordo Fratrum Praedicatorum, skrót: OP) to zakon katolicki, który powstał w 1206 r. w południowej Francji z inicjatywy hiszpańskiego duchownego, św. Dominika Guzmana (od jego imienia zgromadzenie wzięło dzisiejszą nazwę). Został zatwierdzony oficjalnie przez papiestwo w 1216 r. bullą Religiosam vitam Honoriusza III. W Polsce zakon dominikanów pojawił się ok. 1220 r.
Zakon Kaznodziejski składa się, podobnie jak zakon franciszkanów (Braci Mniejszych) z trzech gałęzi: pierwsza gałąź to Bracia Zakonu Kaznodziejskiego (zgromadzenie męskie), drugą gałąź stanowią Mniszki Zakonu Kaznodziejskiego, trzecią zaś częścią są osoby świeckie, czyli tercjarze.
Głównym celem Zakonu Kaznodziejskiego było od początku głoszenie słowa Bożego i praca duszpasterska. Dominikanie działali jako misjonarze, co było swoistą nowością, ponieważ wcześniej ewangelizacja należała do obowiązków biskupów. Św. Dominik zmienił tę tradycję w wyniku wizji, w której apostoł Piotr podał mu laskę wędrownego kaznodziei, a apostoł Paweł księgę Ewangelii, mówiąc: „Idź i głoś, po to zostałeś posłany”. Potem Dominik zobaczył swych synów ruszających po dwóch w świat, by głosić kazania. Od tej pory rozsyłał braci w różne regiony. Zwykł mówić: Ziarno rozsiane wydaje owoc, ale gdy je zgromadzić w jednym miejscu - gnije.
Założyciel wymagał od zakonników ścisłego ubóstwa, panowania nad sobą i daleko idącego posłuszeństwa. Na kapitule generalnej w 1222 r. przyjęto do reguły artykuł, że zakon nie może posiadać na własność stałych dóbr, ale ma żyć wyłącznie z ofiar. W ten sposób zakon wszedł do rodziny zakonów żebrzących, jakimi byli w XIII w. m.in. franciszkanie, augustianie, karmelici. Ta praktyka ubóstwa była i jest ściśle związana z naśladowaniem Chrystusa.
Dominikanie wielką rolę przypisują także kontemplacji oraz rozwojowi intelektualnemu. W średniowieczu byli związani z dużymi ośrodkami uniwersyteckimi, gdzie sami zakładali wyższe studia teologiczne. Ów nacisk na przygotowanie teologiczne i pracę nad wewnętrznym doskonaleniem spowodował, że Zakon Kaznodziejski odegrał główną rolę w inkwizycji i walce z herezjami. Od XVI w. dominikanie prowadzili ewangelizację w XVI w. odkrytej wówczas Ameryce Łacińskiej.
Zakon dominikanów wydał wielu znanych świętych, m.in. św. Alberta Wielkiego, św. Tomasza z Akwinu, św. Katarzynę ze Sieny, św. Jacka Odrowąża, Mistrza Eckharta, papieża Piusa V, św. Różę z Limy.