Św. Jan Kanty urodził się 24 czerwca 1390 r. w Kętach (ok. 30 km od Oświęcimia) jako syn Stanisława i Anny. W wieku 23 lat rozpoczął naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim (wówczas Akademii Krakowskiej), gdzie w 1415 roku uzyskał stopień bakałarza nauk wyzwolonych, a trzy lata później w styczniu 1418 roku został magistrem filozofii. Po ukończonych studiach objął posadę wykładowcy, chociaż wówczas stanowisko to było bezpłatne.
Nie wiadomo kiedy dokładnie Jan przyjął święcenia, ale musiało to być między 1418 a 1421 rokiem, gdyż w 1421 r. na prośbę bożogrobców z Miechowa Akademia Krakowska wysłała go do tamtejszej szkoły klasztornej, którą kierował przez następne osiem lat. Głównym zadaniem szkoły w Miechowie było kształcenie kleryków zakonnych. Równocześnie Jan Kanty pełnił obowiązki kaznodziei. Do Krakowa powrócił w 1429 r., kiedy zwolniło się miejsce w jednym z kolegiów Akademii Krakowskiej. Jan nie tylko rozpoczął wykładać na wydziale filozoficznym, ale sam podjął wówczas drugie studia na kierunku teologicznym. W czasie pracy na uczelni piastował także przez kilka semestrów urząd dziekański, a od roku 1434 także urząd rektora Kolegium Większego. W 1439 r. Jan Kanty zdobył tytuł bakałarza z teologii, a pięć lat później tytuł magistra (który był w tamtych czasach jednoznaczny z doktoratem).
Pomimo licznych obowiązków uniwersyteckich Jan został kanonikiem i kantorem kapituły św. Floriana w Krakowie oraz proboszczem w Olkuszu (przy czym probostwa zrzekł się po kilku miesiącach). Pośród tych wielu zajęć Jan znajdował jeszcze czas na przepisywanie manuskryptów. Obecnie znajdują się one w Bibliotece Jagiellońskiej; część natomiast w Bibliotece Watykańskiej. Wszystkie rękopisy łącznie liczą ponad 18 tysięcy stron. Owocem jego wytrwałej pracy jako skryptora jest zachowanych 28 kodeksów.
Św. Jan Kanty słynął nie tylko troski o rozwój swojego życia wewnętrznego, ale także z wielkiego miłosierdzia okazywanego bliźnim. Wielokrotne dzielił się posiłkiem z biednymi. Będąc rektorem Akademii, zapoczątkował nawet tradycję odkładania ze stołu profesorów części pożywienia codziennie dla jednego potrzebującego. Dbał także o ubogich studentów. Ponadto sam żył bardzo skromnie, często pościł i wiele się modlił. Nigdy nie zabiegał o zaszczyty i dobra materialne. W swojej działalności duszpasterskiej skupił się przede wszystkim na szerzeniu kultu eucharystycznego i i zachęcał do częstego przyjmowania Komunii Świętej. Wiele czasu poświęcał również pracy w konfesjonale.
Jan Kanty zmarł w Krakowie 24 grudnia 1473 r. w opinii świętości. Do końca życia wykładał teologię. Ogłoszono go błogosławionym 27 września 1680 r. Natomiast w poczet świętych został zaliczony decyzją papieża Klemens XIII w 1767 roku. Jego wspomnienie obchodzone jest w Kościele katolickim 20 października. Relikwie św. Jana spoczywają w kościele św. Anny w Krakowie.
W ikonografii św. Jan Kanty przedstawiany jest w todze profesorskiej. Bywa ukazywany w otoczeniu studentów lub ubogich. Jego atrybutami są: scalony dzbanek, obuwie, które daje ubogiemu, pieniądze wręczane zbójcom, różaniec.
Patronat
Św. Jan Kanty jest patronem Polski, archidiecezji krakowskiej i Krakowa oraz profesorów, szkół katolickich i Caritasu. Jest także opiekunem uczącej się i studiującej młodzieży.