Św. Albert Chmielowski - biografia, zasługi, patronat

Adam Bernard Chmielowski urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomii (wówczas powiat miechowski) pod Krakowem. Pochodził z ubogiej rodziny ziemiańskiej. Był najstarszym dzieckiem Wojciecha i Józefy, miał trójkę rodzeństwa. W wieku 6 lat został poświęcony przez matkę Bogu w czasie pielgrzymki do Mogiły.

Jego ojciec zmarł, kiedy Adam miał 8 lat, matka osierociła go w 14 roku życia. W latach 1861-1863 studiował w Instytucie Rolniczo-Leśnym w Puławach. Wziął udział w powstaniu styczniowym. 30 września 1863 roku został ciężko ranny w bitwie pod Mełchowem i dostał się do niewoli rosyjskiej, gdzie amputowano mu nogę. Miał wówczas 18 lat.

Przez pewien czas przebywał także w więzieniu w Ołomuńcu. Kiedy został zwolniony postanowił wyjechać do Paryża. Tam podjął studia malarskie, a następnie przeniósł się do Belgii, gdzie studiował inżynierię. Ukończył także Akademię Sztuk Pięknych w Monachium. Do kraju powrócił po ogłoszeniu amnestii w 1874 r. i poświęcił się malarstwu, czerpiąc inspirację przede wszystkim z tematów religijnych. Jednym z najbardziej znanych obrazów św. Alberta jest obraz Ecce Homo (łac. oto Człowiek J 19,5), przedstawiający ubiczowanego Chrystusa w koronie cierniowej.

W 1880 r. nastąpił duchowy zwrot w życiu Adama Chmielowskiego i porzucił on sztukę dla służby Bogu. Mając 35 lat wstąpił do nowicjatu jezuitów w Starej Wsi, który opuścił zaledwie pół roku później z powodu ciężkiej depresji. Leczył się w zakładzie dla nerwowo chorych, a następnie przebywał u swojego brata na Podolu, gdzie udało mu się odzyskać równowagę psychiczną. W tym czasie zafascynował się osobą i działalnością św. Franciszka z Asyżu i prowadził pracę apostolską wśród ludności wiejskiej.

W 1884 r. przeniósł się do Krakowa i zatrzymał się przy klasztorze kapucynów. Wrócił do malowania obrazów, a pieniędzmi z ich sprzedaży wspomagał najbiedniejszych. W krótkim czasie jego pracowania malarska stała się schroniskiem dla ubogich i bezdomnych. Wówczas postanowił po raz drugi zrezygnować z kariery i objął zarząd ogrzewalni dla bezdomnych. Co więcej, zamieszkał tam razem z nimi, aby wspomagać ich nie tylko materialnie, ale również pomóc im podźwignąć się z nędzy moralnej.

25 sierpnia 1887 roku Adam Chmielowski przywdział habit tercjarski i przyjął imię brat Albert, a rok później złożył śluby. Został zatem tercjarzem, czyli franciszkaninem świeckim. Założył Zgromadzenie Braci III Zakonu św. Franciszka Posługujących Ubogim, zwane powszechnie „albertynami”. Przejęło ono w opiekę najpierw ogrzewalnię dla mężczyzn przy ulicy Piekarskiej w Krakowie, a następnie ogrzewalnię dla kobiet. Grupa jego pomocnic, na czele z siostrą Bernardyną Jabłońską, stała się zalążkiem „albertynek”. Oba zgromadzenia zostały oparte na regule św. Franciszka z Asyżu.

Przytuliska znajdujące się pod opieką albertynów i albertynek były otwarte dla wszystkich potrzebujących, bez względu na narodowość czy wyznanie. Zapewniano im pomoc materialną i moralną oraz stwarzano chętnym możliwość pracy. Na dwóch schroniskach brat Albert nie skończył swojej działalności i pomimo kalectwa podróżował, zakładając nowe przytuliska, sierocińce dla dzieci i młodzieży, domy dla starców i nieuleczalnie chorych oraz tzw. kuchnie ludowe. Za jego życia powstało 21 takich domów.

Swoim pomocnikom zalecał przede wszystkim przestrzeganie krańcowego ubóstwa, którego sam dobrowolnie doświadczał. Służbę na rzecz bezdomnych i nędzarzy uważał za formę kultu Męki Pańskiej. Nowo przyjętym do zakonu przypominał proste słowa, że w życiu trzeba być dobrym jak chleb. Sprzeciwiał się natomiast jałmużnie.

Zmarł 25 grudnia 1916 r. w Krakowie na raka żołądka, w jednym z przytułków, które sam założył. Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim. W 1938 r. prezydent Polski Ignacy Mościcki nadał mu pośmiertnie Wielką Wstęgę Orderu Polski za wybitne zasługi w działalności niepodległościowej i na polu pracy społecznej.

Papież Jan Paweł II beatyfikował go 22 czerwca 1983 r. na Błoniach krakowskich, a kanonizował 12 listopada 1989 r. w Watykanie. Relikwie Świętego znajdują się w Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta w Krakowie przy ul. Woronicza 10.

Papież Jan Paweł II jeszcze jako ks. Karol Wojtyła, zafascynowany historią i osobą brata Alberta, poświęcił mu dramat  Brat naszego Boga, napisany w latach 1944-1950. Sztuka ta była wystawiana w wielu teatrach w Polsce, a w 1997 r. powstał film w reżyserii Krzysztofa Zanussiego o tym samym tytule.

W ikonografii św. Albert przedstawiany jest w szarobrązowym płaszczu zakonnym. Ramieniem otacza ubogiego. Jego wspomnienie obchodzone jest w Kościele 17 czerwca.

Patronat

Św. Brat Albert Chmielowski jest patronem albertynek i albertynów, a w Polsce także artystów plastyków. Jest też głównym patronem Diecezji Sosnowieckiej oraz miasta Puławy. W 1987 roku powstała Fundacja im. Brata Alberta.

Polecamy również:

  • Św. Faustyna Kowalska - biografia, objawienia, patronat

    Św. Faustyna (właściwie Helena) Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 r. w wielodzietnej, rolniczej rodzinie z Głogowca k/Łodzi. W wieku dziewięciu lat przyjęła I Komunię świętą. Trzy lata później rozpoczęła naukę w szkole podstawowej, ale musiała zrezygnować, aby pomóc mamie w prowadzeniu... Więcej »

  • Św. Urszula Ledóchowska - biografia, zasługi, patronat

    Julia Maria Ledóchowska urodziła się w wielodzietnej rodzinie hrabiowskiej 17 kwietnia 1865 r. w Loosdorf koło Wiednia. Jej rodzicami byli Antoni Ledóchowski, polski emigrant polityczny i Józefina ze szwajcarskiej rodziny Salis-Zizer. Więcej »

  • Św. Jadwiga - biografia, zasługi, patronat

    Św. Jadwiga była córką króla Węgier i Polski, Ludwika Andegaweńskiego, i Elżbiety, księżniczki bośniackiej. Urodziła się najprawdopodobniej 18 lutego 1374 roku. Po śmierci ojca w wieku 10 lat została koronowana 16 października 1384 r. na królem Polski. Więcej »

  • Św. Jacek Odrowąż - biografia, zasługi, patronat

    Święty Jacek Odrowąż znany jest także jako św. Jacek kapłan, św. Jacek z Krakowa, Apostoł Polski, Apostoł Północy. Urodził się ok. 1183 r. w Kamieniu Śląskim na Opolszczyźnie. Pochodził z zamożnego, szlacheckiego rodu Odrowążów.  Więcej »

  • Św. Jadwiga Śląska - biografia, zasługi, patronat

    Św. Jadwiga Śląska urodziła się ok. 1180 r. na zamku nad jeziorem Amer w Bawarii jako córka hrabiego Bertolda VI i Agnieszki Wettyńskiej, hrabiów Andechs. Otrzymała wykształcenie w klasztorze benedyktynek w Kitzingen nad Menem. Więcej »

Komentarze (0)
Wynik działania 1 + 5 =
Ostatnio komentowane
Fajnie, dziękuję
• 2025-02-13 21:09:19
nie wiem po co takie łatwe działanie
• 2025-02-04 15:03:23
W planie wydarzeń punkt 1 i 2 powinny być zamienione miejscami.
• 2025-01-29 19:30:27
Jest tu zawarte wiele niezbędnych oraz interesujących informacji o twórcy i artyście jakim...
• 2025-01-26 10:13:01
To ja ola
• 2025-01-20 14:10:30