Lud Boży – czym jest?
Początkowo określenie „Lud Boży” dotyczyło Izraela jako narodu wybranego przez Boga, z którym związany był specjalnym przymierzem.
Potem udali się Mojżesz i Aaron do faraona i powiedzieli mu: „Tak powiedział Pan, Bóg Izraela: Wypuść mój lud, aby urządził na pustyni uroczystość ku mojej czci (Wj 5,1)
W Nowym Testamencie znaczenie wyrażenia „Lud Boży” zmienia się – Ludem Bożym są Ci, którzy wierzą w Chrystusa:
Wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali. (1 P 2,10)
Na Soborze Watykańskim II „Lud Boży” to główna nazwa oznaczająca Kościół.
Chrystus ustanowił to Nowe Przymierze, to znaczy Nowy Testament, w swojej krwi, powołując spośród Żydów i pogan lud, który nie wedle ciała, lecz dzięki Duchowi zróść się miał w jedno. (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 9)
Kościół Ludem Bożym
Lud Boży posiada kilka charakterystycznych cech, które odróżniają go od innych ugrupowań religijnych. Przede wszystkim jednoczy ludzi różnych ras, języków i kultur. Żaden z narodów nie posiada Boga na własność, to Bóg zbiera lud. Jego członkiem nie można stać się poprzez narodzenie fizyczne, w konkretnym miejscu i czasie, ale tylko poprzez narodzenie „z wody i z Ducha” (J 3, 3-5), czyli przez chrzest i wiarę w Jezusa Chrystusa.
Głową Ludu jest sam Jezus Chrystus - Mesjasz, dlatego innym określeniem Ludu Bożego jest Lud Mesjański. Nie obowiązuje go Prawo w rozumieniu żydowskim, ale prawo Ducha Świętego:
Albowiem prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci. (Rz 8, 2)
Kościół, czyli Lud Boży, cechuje również bezbłędność, ponieważ jest kierowany przez Ducha Świętego, a Duch Święty nie może się mylić. Celem Ludu Bożego jest Królestwo Boże.
Lud Boży, tak jak Jezus Chrystus, pełni trzy funkcje: kapłańską, prorocką i królewską. Wstępując do Ludu Bożego przez wiarę i chrzest, człowiek otrzymuje uczestnictwo w powołaniu kapłańskim:
Chrystus Pan, Kapłan wzięty spośród ludzi, nowy lud „uczynił królestwem i kapłanami Bogu i Ojcu swemu”. Ochrzczeni bowiem poświęceni są przez odrodzenie i namaszczenie Duchem Świętym, jako dom duchowy i święte kapłaństwo. (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 10.)
W funkcji prorockiej wierzący uczestniczą poprzez trwanie przy wierze i pogłębianie jej rozumienia. Natomiast funkcję królewską chrześcijanin wypełnia poprzez służbę bliźnim na wzór Jezusa Chrystusa, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu (Mt 20, 28).