Kościół Katolicki to Kościół powszechny, czyli uniwersalny, cały, zupełny. Ową powszechność można rozumieć na dwa sposoby. Po pierwsze Kościół jest powszechny, ponieważ jest w nim sam Jezus Chrystus. Kościół jako Ciało Chrystusa stanowi jedność z Głową. Dzięki temu zjednoczeniu z Jezusem, Kościół otrzymuje od Niego wszystkie środki zbawienia potrzebne wierzącym i jest nazwany powszechnym sakramentem zbawienia.
Po drugie, Kościół jest powszechny, ponieważ Jezus posłał go do wszystkich ludzi – z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków (Ap 7,9). Tak jak Syn Boży przemawiał nie tylko do Żydów, ale także do pogan, tak i misja Kościoła nie jest ograniczona do konkretnej grupy. W dokumentach Soboru Watykańskiego II można przeczytać:
Do nowego Ludu Bożego powołani są wszyscy ludzie. Toteż Lud ten, pozostając ciągle jednym i jedynym, winien się rozszerzać na świat cały i przez wszystkie wieki, aby spełnił się zamiar woli Boga, który naturę ludzką stworzył na początku jedną i synów swoich, którzy byli rozproszeni, postanowił w końcu w jedno zgromadzić... To znamię powszechności, które zdobi Lud Boży, jest darem samego Pana; dzięki temu darowi Kościół katolicki skutecznie i ustawicznie dąży do zespolenia z powrotem całej ludzkości wraz ze wszystkimi jej dobrami z Chrystusem-Głową w jedności Ducha Jego. (konst. Lumen gentium, 13)
Każdy pojedynczy Kościół, czyli każdy Kościół partykularny jest równocześnie Kościołem powszechnym, ponieważ w każdej wspólnocie, niezależnie od jej wielkości czy położenia, obecny jest Jezus Chrystus. Nie należy jednak traktować Kościoła Powszechnego jako sumy wszystkich Kościołów partykularnych. Kościoły partykularne różnią się bowiem między sobą, zależnie od warunków kulturowych, społecznych oraz politycznych, w jakich się znajdują. Ich powszechność wynika przede wszystkim z faktu utrzymywania jedności z Kościołem w Rzymie. Od pierwszych wieków chrześcijaństwa Kościół rzymski wiódł prym:
Istotnie, od zstąpienia do nas Słowa, które stało się ciałem, wszystkie Kościoły chrześcijańskie na całym świecie uznały i uznają wielki Kościół, który jest tutaj (w Rzymie), za jedyną podstawę i fundament, ponieważ zgodnie z obietnicą samego Zbawiciela, bramy piekielne nigdy go nie przemogą. (Św. Maksym Wyznawca, Opuscula theologica et polemica)
Kościół jako powszechny sakrament zbawienia, jest równocześnie jedyną drogą do zbawienia. Stąd stwierdzenie „Poza Kościołem nie ma zbawienia” ukute przez św. Cypriana z Kartaginy w III w . i powtarzane przez Ojców Kościoła. Jest ono przestrogą dla wszystkich ludzi, którzy znają nauki Jezusa, ale odrzucają je. Formuła ta nie dotyczy jednak osób, które nie znają Chrystusa i Kościoła.
Ci bowiem, którzy bez własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie. (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 16)
Kościół głosi, że cały rodzaj ludzki ma wspólny cel ostateczny – Boga. Niestety inne religie poszukują Go „po omacku”. Stąd wynika obowiązek głoszenia Ewangelii przez Kościół, którego celem jest dotarcie ze Słowem Bożym do jak największej liczby osób. Krótko mówiąc, obowiązkiem Kościoła są misje.