stażu.
Tadek opisuje także ślub Hiszpana. Przywieziono jego ukochaną – Francuzkę – z dzieckiem i odbyła się ceremonia. Na noc nowożeńcom udostępniono jedną z sali puffu. Dzień później wszystko wróciło do normy – Hiszpan poszedł do komanda, a kobieta wróciła do Francji. Tylko ludzie w obozie mówili: „U nas w Auschwitzu to nawet śluby dają”.
Kursy zbliżały się do końca. Przybyszów z Birkenau żegnano przez cały dzień, każdy chciał zamienić z nimi słowo. Tadek dostał na drogę trochę lekarstw i książek. W dodatku otrzymał listy z domu. Napisali do niego Staszek i brat. Wszystko było dobrze – tylko Andrzej zginął i Wacek „nie żyje”. Poza tym rodzina wciąż pamiętała o Tadku i jego ukochanej. Nie zapomniano także o jego poezji.
Później Tadek opisał sposób, w jaki go aresztowano. Poszukiwał wtedy ukochanej (nie zatelefonowała). Gdy dotarł „do Marii”, otworzyli mu ludzie z rewolwerami. Napisał to tylko po to, by podkreślić, że nigdy nie żałował związku ze swoją ukochaną.
IX
Narrator powrócił do starego obozu. Życie zaczęło toczyć się normalnym rytmem. Najpierw nasmarował chorych herbatą miętową, później wszyscy umyli podłogę.
Tadek szukał kogoś, kto będzie dostarczał jego listy do ukochanej. W końcu znalazły się „nogi”, które codziennie chodzą na FKL, a że same mają żonę „w babskim”, to wiedzą, jak jest ciężko.
Krajobraz nie zmienił się wiele. Tylko błota przybyło. Nadciągała wiosna, więc będzie go jeszcze więcej.
W niedzielę była kontrola przeciw wszom. W tym czasie z krematorium wychodziło Sonderkomando. Ludzie ci przemycali wiele cennych rzeczy. Więźniowie zabrali trochę dla siebie. Wieczorem rozpoczął się handel. Narrator spotkał jednego z Żydów – Abramka. Zaczęli rozmawiać. Mężczyzna powiedział Tadkowi o nowym sposobie palenia ludzi w krematoriach: „(...) bierzemy cztery dzieciaki z włosami, przytykamy głowy do kupy i podpalamy włosy. Potem pali się samo i jest gemacht”. Narrator odpowiedział sucho, że winszuje. Wtedy Abramek dodał: „Te, fleger, u nas, w Auschwitzu, my musimy bawić się, jak umiemy. Jak by szło inaczej wytrzymać?”.