Charakter utworu
Psalm 91 posiada wymowę typowo dydaktyczną, pouczającą. Wyraża przede wszystkim bezgraniczne zaufanie podmiotu wobec Boga. Podmiot występuje tu w pozycji człowieka pobożnego, kaznodziei, nauczyciela, który przekonuje, że ten kto zawierzy swoje życie Bogu znajdzie w nim obrońcę w trudnych chwilach:
Kto się w opiekę poda Panu swemu
A całym prawie sercem ufa Jemu,
Śmiele rzec może: "Mam obrońcę Boga,
Nie będzie u mnie straszna żadna trwoga."
Obraz Boga
Poeta wykorzystał wiele środków stylistycznych, podkreślających obronną postawę Boga wobec człowieka. Nazywa Go bowiem „puklerzem mocnym” czy „tarczą”. Opieka Boga sprawia, że możemy bez obaw iść przez życie i zmagać się z jego trudami, bo zawsze wyjdziemy z nich bezpiecznie. Poleci On również swoim sługom (aniołom) by sprawowali dodatkowa opiekę nad człowiekiem.
Obraz człowieka
W środkowej części utworu podmiot wymienia zagrożenia czyhające na życiowej drodze. Są to m.in. różne problemy, pułapki, choroby i losowe nieszczęścia. Jeśli człowiek jest pobożny i prostolinijny to nie musi się och obawiać:
Będziesz po żmijach bezpiecznie gniewliwych
I po padalcach deptał niecierpliwych;
Na lwa srogiego bez obrazy wsiędziesz
I na ogromnym smoku jeździć będziesz.
Na końcu utworu podmiot jeszcze raz zapewnia czytelnika, że Bóg obdarza miłością tych, którzy oddają się w jego opiekę i że wszystkie ich prośby zawsze zostaną wysłuchane i spełnione.
Wymowa
Psalm 91 jest pochwałą Boga, który nagradza wierność i oddanie człowieka, który ten okazuje mu w życiu ziemskim. W zamian za taką postawę Bóg wynagradza nas żywotem wolnym od trosk i niebezpieczeństw. Psalm jest jedną z najpopularniejszych pieśni religijnych, również we współczesnej liturgii.