o swoim człowieczeństwie, z konieczności stało się żołnierzami, którzy nie zawahają się zabić. W tym samym fragmencie pojawia się metafora przyrównująca serce do kamienia – aby podołać zadaniu, jakie na nim spoczęło, młode pokolenie musi wyciszyć wszelkie emocje, znieczulić się na rzeczywistość.
Ostatnia strofa przynosi nawiązanie do „Iliady” i opisywanej w niej bitwy, znanej i opiewanej od lat. Podmiot liryczny ma świadomość wielkiej wagi wydarzeń, w których uczestniczy, mimo tego zastanawia się czy „(...) nam postawią, z litości chociaż, nad grobem krzyż”. Obawia się, iż ich ofiara zostanie zapomniana, przeoczona w ogromie złożonych ofiar, nie stanie się też nauką dla kolejnych generacji. Ta niepokojąca l nie powstrzymuje jednak żołnierzy przed wejściem na barykady. Mają świadomość historycznego znaczenia misji, w której biorą udział.
W książkowym wydaniu utworów Baczyńskiego (z Biblioteki Narodowej) obok wiersza znajduje się niezwykle wymowna ilustracja zatytułowana „Pokolenie”. Naprzeciw lustra stoi trzech młodych mężczyzn. Ich odbicie reprezentują odziane w mundury szkielety. To sugestywna metafora przedwczesnej śmierci młodzieńców – takiej, która nastąpiła właściwie już za życia, kiedy prywatne sprawy, ambicje, marzenia porzucili na rzecz walki o kraj.