Styl gotycki

Styl gotycki to styl w sztuce średniowiecznej, który został zapoczątkowany w XII wieku we Francji, a następnie upowszechnił się w innych częściach Europy. Był stosowany do XV wieku. Przydawka „gotycki” (od plemienia Gotów) została mu nadana w XV wieku przez włoskich humanistów, którzy w ten sposób chcieli uwydatnić jego, w ich mniemaniu, barbarzyński charakter. Podstawowym materiałem budowlanym w budownictwie gotyckim była cegła, odmiennie niż w poprzedzającym gotyk stylu romańskim, który opierał się na stosowaniu kamienia. Kościoły wzniesione w stylu gotyckim odznaczały się strzelistością, przestronnymi wnętrzami, dużymi oknami, w których znajdowały się wielobarwne witraże, zastosowaniem łuku ostrego, a także bogato rzeźbionymi ołtarzami.  W okresie rozkwitu gotyku rzeźba stała się autonomicznym dziełem sztuki, inaczej niż w romanizmie, w którym była przeważnie odwzorowaniem malarstwa oraz pełniła funkcję służebną wobec architektury.

Sztuka późnego średniowiecza, czyli okresu w dziejach, w którym rozwijała się sztuka gotycka, w coraz większym stopniu stawała się sztuką świecką. Cechy stylu gotyckiego noszą między innymi wysokie, późnośredniowieczne kamienice, w których zamieszkiwała zamożna część mieszczaństwa.