„Mazowsze” - analiza
„Mazowsze” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego to wiersz datowany na 24 lipca 1943 r. Składa się z siedmiu strofoid (części), z których najkrótsze liczą po 4 wersy, a najdłuższa składa się z 16 wersów. Liczba sylab w poszczególnych wersach różni się, ale najczęściej wynosi 9. W utworze występują rymy parzyste, jednak nie występują one regularnie (np. nie pojawiają się w piątej części).
Warstwa stylistyczna wiersza Baczyńskiego jest bardzo rozbudowana. Rozpoczyna się on wyliczeniem („Mazowsze. Piasek. Wisła i las...”). Pojawiają się również m.in.: epitety („długi świst”, „popiół święty”, „szumiących gwiazd” – epitet metaforyczny), metafory („sosen rzeka”, „grzywa zieleni”, „krew czarna w supły związana”), apostrofy („Piasku, po tobie szeptali leżąc”, „Piasku, pamiętasz?” – w tym wypadku połączona z pytaniem retorycznym), porównania („strzały jak baty”), pytania retoryczne („Miłość to? Życie?”).
„Mazowsze” reprezentuje typ liryki zwrotu do adresata (inwokacyjnej) – podmiot liryczny „rozmawia” z ukochaną przez siebie ziemią – podejmującej tematykę patriotyczną. Obrazowanie w utworze jest realistyczne, jednak pojawiają się fragmenty łamiące tę zasadę, np.: „A potem kraju runęło