Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
Kiedy w lubieżnem zwisa przez ramię przegięciu,
Gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,
I wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.
Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
Gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
Gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem,
I oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.
I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania
Przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
Zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
Gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.
Lubię to — i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
Wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
A myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
W nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.
Lubię, kiedy kobieta... - treść wiersza
Polecamy również:
-
Anioł Pański - interpretacja i analiza wiersza
„Nade wszystko muzyki!” – postulował Paul Verlaine w swojej „Sztuce poetyckiej”. „Anioł Pański” to doskonała realizacja tego założenia. Poeta zastosował szereg środków, aby uzyskać efekt melodyjności i nastrojowości w wierszu. Jego rytm i melodia oddają monotonię... Więcej »
-
Ja, kiedy usta - interpretacja i analiza wiersza
„Ja, kiedy usta...” to jeden ze śmiałych erotyków Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Choć poeta zwraca się wprost do kochanki, to jego pragnienia okazują się głównym tematem utworu. Miłosne uniesienie nie jest tu wynikiem głębokich uczuć czy gwałtownych emocji – to raczej środek do celu,... Więcej »
-
Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej - interpretacja i analiza wiersza
Kazimierz Przerwa-Tetmajer wychował się na Podhalu, a tematyka tatrzańska zajmuje ważne miejsce w jego twórczości, „Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej” jest tego przykładem. Więcej »
-
W lesie - interpretacja, środki stylistyczne
Pejzaż lasu w wierszu został utworzony z prostych elementów, takich jak: trawa, niebo, łąka, las, jaskółka. Wszystkie one dają efekt swojskości, bliskości. Krajobraz jest przyjazny i łagodny, nastraja do refleksji i zadumy. Więcej »
-
Któż nam powróci - interpretacja i analiza wiersza
Utwór pochodzi z II serii „Poezji” Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Ma charakter programowy, odnosi się do roli poezji i zadań poety. Wiersz ma charakter pseudodialogu – podmiot liryczny przytacza zarzuty oponentów i odpowiada na nie zgodnie z programem młodopolskiej poezji. Więcej »