Biografia
Federico Fellini urodził się 20 stycznia 1920 roku w Rimini nad Adriatykiem. Włoski reżyser i scenarzysta. Zasłynął twórczością w barokowym, onirycznym, a momentami nawet cyrkowym stylu.
Ojciec Federica pracował jako komiwojażer, natomiast matka była gospodynią domową. W wieki kilku lat młody Fellini uciekł z rodzinnego domu i dołączył do wędrownej grupy artystów cyrkowych. Matka jednak zaprzecza wersji artysty, wyjaśniając, że owszem, syn fascynował się cyrkiem, ale nigdy nie uciekł z domu. Gdy Federico skończył szkołę w 1938 roku wyjechał z Rimini do Florencji, gdzie skupił się na pisaniu opowiadań. Kolejnym miejscem jego zamieszkania był Rzym, gdzie poznał aktora Aldo Fabriziego. Pisał dla niego monologi satyryczne. Również w Rzymie rozpoczął współpracę reżyserską ze znanymi osobistościami włoskiego przemysłu filmowego.
Pierwszym samodzielnie stworzonym prze Felliniego filmem był Biały szejk z 1952 roku. Ten i kolejne filmy zostały dostrzeżone i docenione na całym świecie. Dzięki zróżnicowaniu swojej twórczości Fellini stał się legendą sztuki filmowej. Zasłynął szczególnie ze swoich nowatorskich rozwiązań kompozycyjnych i estetycznych. Był również doceniany jako wizjoner i myśliciel, którego filmy dotyczyły przyszłości kultury i jej rozwoju. Reżyser został nagrodzony Oscarem w 1993 roku. Również wtedy zmarł w Rzymie 31 października. Zarówno on, jak i jego żona Giulietta Masina, zostali pochowani w Rimini, a po kilku latach stworzono tam muzeum ich imienia.
Twórczość
Federico Felliniego uznano za przedstawiciela europejskiego kina autorskiego, które związane było z nurtem neorealistycznym, szczególnie popularnym w latach 40. i 50. XX wieku. Pierwszym znanym w Polsce filmem Federico były Wałkonie z 1953 roku, następnie La strada w klimacie realizmu magicznego, która przyniosła artyście pierwszego Oscara. Niedocenionym filmem włoskiego reżysera jest Niebieski ptak z 1955 roku oraz napisane specjalnie dla żony aktorki Noce Cabirii.
Jednym z najsłynniejszych filmów Włocha jest La dolce vita (Słodkie życie), traktowane jako satyra na upadek wartości europejskich. Pierwszym filmem Felliniego w nowej stylistyce było Osiem i pół z 1963 roku. Było to arcydzieło sztuki filmowej, skomponowane dość swobodnie, z dużą obrazowością.
Filmografia Federico Felliniego:
1950 – Światła Variete (Luci Del Varieta)
1952 – Biały Szejk (Lo Sceicco Bianco)
1953 – Wałkonie (I Vitelloni)
1953 – Biuro Matrymonialne (Un’agenzia Matrimoniale) [epizod filmu Miłość w mieście]
1954 – La Strada
1955 – Niebieski Ptak (Il Bidone)
1957 – Noce Cabirii (Le Notti Di Cabiria)
1960 – Slodkie życie (La Dolce Vita)
1962 – Kuszenie Doktora Antoniego (Le Tentazioni Del Dottor Antonio) [epizod filmu Boccaccio 70]
1963 – Osiem i pół (Otto E Mezzo)
1965 – Giulietta i duchy (Giulietta Degli Spiriti)
1968 – Toby Dammit [epizod filmu Trzy kroki w szaleństwo]
1969 – Satyricon
1970 – Klowni (I Clowns)
1972 – Rzym (Roma)
1974 – Amarcord
1976 – Casanova (Il Casanova Di Fellini)
1978 – Próba orkiestry (Prova D’orchestra)
1980 – Miasto kobiet (La Citta Delle Donne)
1983 – A statek płynie (E La Nave Va)
1985 – Ginger i Fred (Ginger e Fred)
1987 – Wywiad (Intervista)
1989 – Głos Księżyca (La Voce Della Luna)
 |
| Federico Fellini, autor: Walter Alebrtin/www.wikipedia.org.pl |