Biografia
Ernst Ingmar Bergman urodził się w Uppsali 14 lipca 1918 roku. Jest uznawany za jednego z najbardziej wpływowych reżyserów w historii światowego kina. Początkowo Bergman studiował literaturę i historię sztuki w Sztokholmie. W latach 40. pracował jako dyrektor Teatru w Helsingborgu, wówczas rozpoczął działalność reżyserską. W latach 50. zaczął pisać własne scenariusze i na ich podstawie kręcić filmy. Jego twórczość była mocno zróżnicowana. Bergman chętnie reżyserował dramaty Henryka Ibsena, a także te dotyczące tematyki psychologii kobiecej. Inspirował się również Williamem Szekspirem.
Realizacje Bergmana wielokrotnie odnosiły sukcesy na festiwalach filmowych (zwłaszcza w Berlinie i Cannes, gdzie wyróżnione zostały filmy Siódma pieczęć czy Tam, gdzie rosną poziomki). To zapewniło mu wysoka pozycję w środowisku twórców filmowych. Reżyser stworzył ponad czterdzieści scenariuszy filmów i ponad sto czterdzieści teatralnych. Artysta zmarł 30 lipca 2007 roku na szwedzkiej wyspie Faro.
Twórczość
Dzieła Ingmara Bergmana powstawały w atmosferze ponurych dramatów psychologicznych – filmy szwedzkiego artysty są jednocześnie bardzo osobiste, a jednocześnie ponadczasowe. Opisują uniwersalną wizję człowieka i świata. Pojawiają się tam stale powracające motywy samotności, śmierci, cierpienia czy upokorzenia. Bergmana cechowała dosadność w ukazywaniu skomplikowanej psychiki ludzkiej, sięga nawet po odrażający i bezlitosny obraz konkretu i szczegółu.
Najważniejszą kwestią w twórczości szwedzkiego artysty było istnienie Boga (warto wspomnieć, że Bergman był synem luterańskiego pastora). W rozpaczliwy sposób artysta zadaje pytanie o jego istnienie i działanie w życiu człowieka. Najsłynniejszym dziełem w tym kręgu jest wspomniana Siódma pieczęć z 1957 roku, w której rycerz rozgrywa partię szachów ze Śmiercią.
Filmografia Ingmara Bergmana jest niezwykle bogata, jednak do najciekawszych dzieł należą:
1946 Kryzys (szw. „Kris”)
1946 Deszcz pada na naszą miłość (Det regnar på vår kärlek)
1947 Okręt do Indii („Skepp till Indialand”)
1949 Pragnienie („Törst”)
1950 Oda do radości („Till glädje”. ang. „To Joy”)
1950 To się tu nie zdarza („Sånt händer inte här”)
1952 Kobiety czekają („Kvinnors väntan”)
1954 Lekcja miłości („En Lektion i kärlek”)
1957 Siódma pieczęć („Det Sjunde inseglet”)
1957 Tam, gdzie rosną poziomki („Smultronstället”)
1958 Twarz („Ansiktet”)
1960 Źródło („Jungfrukällan”)
1960 Oko diabła („Djävulens öga”)
1961 Jak w zwierciadle („Såsom i en spegel”)
1962 Goście Wieczerzy Pańskiej („Nattvardsgästerna”)
1963 Milczenie („Tystnaden”)
1966 Persona
1969 Namiętności („En Passion”)
1971 Dotyk („Beröringen”)
1972 Szepty i krzyki („Viskningar och rop”)
1973 Sceny z życia małżeńskiego („Scener ur ett äktenskap”)
1975 Czarodziejski flet („Trollflöjten”)
1986 Dokument Fanny och Alexander
1995 Ostatni („Sista skriket”)
1997 W obecności klowna (Puszy się i miota, „Larmar och gör sig till”)
2000 Bildmakarna
2003 Sarabanda („Saraband”)
 |
| Ingmar Bergman/www.wikipedia.org.pl |