Albrecht Durer Czterej jeźdźcy Apokalipsy - opis, interpretacja i analiza ryciny

„Czterej jeźdźcy Apokalipsy” - opis i analiza

„Czterej jeźdźcy Apokalipsy” to słynna rycina Albrechta Durera pochodząca z końca XV wieku.

Tematem grafiki jest scena z Apokalipsy św. Jana, mówiąca o pojawieniu się na ziemi czterech jeźdźców. Na pierwszym planie widnieje jeździec na na trupiobladym, wychudłym koniu – trzyma on w ręku widły. Dalej umieszczony został drugi jeździec z wagą w ręku. Trzeci z nich widnieje z mieczem w wyciągniętej dłoni. Czwarty, najbardziej wysunięty do przodu, to jeździec z koroną na głowie, dzierżący łuk.

Bohaterowie Janowej Apokalipsy zostali przedstawieni w ruchu, ich konie mają rozwiane grzywy i galopują, tratując wszystko, co napotykają na swojej drodze. Ponad postaciami jeźdźców unosi się anioł, natomiast poniżej końskich kopyt znajdują się szczątki, ludzkie czaszki, a także człowiek, którego pożera dzikie zwierzę.

Rycina jest czarno-biała, co potęguje posępny nastrój dzieła.

„Czterej jeźdźcy Apokalipsy” - interpretacja

Niemiecki artysta za pomocą graficznych środków wyrazu oddaje apokaliptyczną atmosferę. Durer posługuje się tu symboliką św. Jana. Jeździec z widłami jest alegorią śmierci, drugi –  z atrybutem wagi – oznacza głód; waga symbolizuje sprawiedliwość, ponieważ przy jej pomocy będzie odważane duchowe pożywienie. Trzeci jeździec dysponuje mieczem, który jest oznacza wojnę. Jego siła polega zatem na destrukcji. Ostatnim jeźdźcem jest sam Chrystus. Na Jego głowie widnieje korona, a w ręku łuk. Jest to symbol ostatecznego zwycięstwa Ewangelii, ale także Bożego sądu nas światem.

Durer zrezygnował z obecnej w tekście Apokalipsy kolorystyki. U świętego Jana konie mają bowiem symboliczne barwy: białą, czarną, czerwoną i trupiobladą. Artysta osiąga jednak podobny nastrój przy pomocy czarno-białej kolorystyki i dynamicznych pociągnięć kreski. Jego rycina budzi w odbiorcy posępne emocje, jest bardzo niepokojąca.

Albrecht Durer „Czterej jeźdźcy Apokalipsy” (1497-1498)