Walerian Łukasiński narodził się 15.04.1786 roku w Warszawie, w rodzinie zubożałej szlachty. Odebrał gruntowne wykształcenie, znał dobrze język francuski i niemiecki.
Od 1807 roku służył w armii Księstwa Warszawskiego. Jako młody ochotnik brał udział m.in. w bitwie pod Raszynem (1809). Wyprawę Napoleona na Moskwę spędził w Księstwie Warszawskim, pracując w administracji, później jednak ponownie służył w linii i uczestniczył w bitwie pod Lipskiem (1813). 12.11.1813 roku dostał się do niewoli austriackiej, w której przebywał aż do upadku Napoleona. Po wypuszczeniu z niewoli z konieczności wstąpił do wojska Królestwa Polskiego, w 1817 roku uzyskując awans na majora.
Łukasiński po raz pierwszy zetknął się z polską masonerią jeszcze w czasie wojen napoleońskich, ostatecznie wstępując w Lublinie do loży wolnomularskiej „Wolność Odzyskana”. Wkrótce potem przeniósł się do loży w Zamościu. Mimo rozpadu wolnomularstwa nie zerwał on kontaktu ze starymi współpracownikami i w roku 1819 doprowadził do powstania Wolnomularstwa Narodowego. Miało ono w założeniach jednoczyć idee loży masońskich z walką o niepodległość kraju. W jej szeregi wstąpiło wielu oficerów. Formalnie utworzona 03.05.1819 okazała się jednak nietrwałym tworem, bowiem już w sierpniu 1820 doszło do rozpadu loży, zarówno w wyniku sporów wewnętrznych, jak i zaostrzającego się kursu polityki przeciwnej masonerii.
Wobec fiaska swojej loży Walerian Łukasiński zorganizował w roku 1821 Towarzystwo Patriotyczne, skupiające się jedynie na ideach patriotycznych. Organizacja miała w założeniach przygotowywać się do wywołania powstania, które miało dać polsce upragnioną niepodległość. Jednakże sama działalność Łukasińskiego była bardzo krótka. Zadenuncjowany przez jednego z członków stowarzyszenia (Augustyna Sznaydera), został początkowo tylko przesłuchiwany i obserwowany, później zaś, w październiku 1821 roku, aresztowany. W wyniku procesu został skazany w 1824 roku na 9 lat ciężkich robót. Wyrok odbywał początkowo w Zamościu, gdzie próbował wywołać bunt wśród więźniów, za co jego wyrok został znacznie podwyższony. Po wybuchu powstania przetransportowany do jednego z najgorszych ówczesnych więzień – twierdzy szlisselburskiej. Tam spędził łącznie 37 lat, w niezwykle ciężkich warunkach. Ostatecznie w więzieniu przebywał 46 lat, aż do końca swojego życia (27.11.1868). Do końca życia, mimo okropnych warunków, zachował przytomność umysłu, napisał nawet pamiętniki, zawierając w nim swoje przemyślenia.
Walerian Łukasiński - biografia, dokonania
Polecamy również:
-
Powstanie listopadowe - przebieg. Najważniejsze bitwy, dowódcy powstania listopadowego)
Do wybuchu powstania doszło w nocy z 29 nas 30 listopada 1830 roku. Powstanie było dziełem względnie niewielkiego spisku, zwanego Sprzysiężeniem Podchorążych, z Piotrem Wysockim na czele, a bezpośrednimi przyczynami podjęcia walki były plotki o wysłaniu armii polskiej do walki z rewolucjami na Zachodzie, połączone... Więcej »
-
Piotr Wysocki - czego dokonał, biografia - historia
Piotr Wysocki urodził się 10.09.1797 roku w Winiarach, w rodzinie szlacheckiej. Jako młody chłopak obserwował wydarzenia związane z powstaniem Księstwa Warszawskiego, potem zaś jego upadkiem i przekształceniem się w Królestwo Polskie. Pobierał nauki w Warszawie, tam też wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty. Więcej »
-
Szymon Konarski - biografia, dokonania
Szymon Konarski urodził się 5.03.1808 roku w Dobiszkach w pobliżu Sejn. Pochodzi z rodziny szlacheckiej o dawnych tradycjach wojskowych. Po edukacji w szkole w Łomży wstąpił w roku 1826 do armii Królestwa Polskiego. Więcej »
-
Juliusz Ordon - biografia, charakterystyka działalności, dowództwo
Juliusz Ordon był jednym z wielu powstańców listopadowych, który został wyrózniony przez historię właściwie przypadkiem. Więcej »
-
Józef Chłopicki - biografia, dokonania
Józef Grzegorz Chłopicki urodził się 13.03.1771 roku we wsi Kapustyn. Pochodził z rodziny szlacheckiej, w której istniała już tradycja walki w obronie Rzeczpospolitej. Niezbyt chętny do nauki, porzucił ją na rzecz ochotniczej służby w wojsku. Więcej »