Traktat w Trianon - postanowienia, historia

W czasie I wojny światowej Węgry stanowiły drugi, oprócz Austrii, człon monarchii habsburskiej. Dopiero wydarzenia z przełomu października i listopada 1918 doprowadziły do rozpadu Austro – Węgier i formalnego odłączenia się Węgier od reszty monarchii. Wkrótce państwo węgierskie stało się jednym z najsilniejszych tworów politycznych powstałych po rozpadzie c.k. monarchii, jednakże jednocześnie było ono również uważane za współwinowajców wybuchu wojny. Stąd też Węgrzy nie mogli liczyć na pobłażliwość w momencie rokowań pokojowych.

Traktat pokojowy z Węgrami został podpisany dosyć późno, dopiero bowiem 4.06.1920 w Triannon w Wersalu. Państwa Ententy potraktowały Węgry jako jednego ze spadkobierców idei państwa Austro – Węgierskiego, stąd też Węgry zostały obłożone ciężkimi sankcjami. Przede wszystkim Węgry poniosły największe straty terytorialne ze wszystkich Państw Centralnych. Utraciły one praktycznie całe terytorium Słowacji (wcześniej uznawane za Górne Węgry), Siedmiogród na rzecz Rumunii (rejon ten był uznawany za kolebkę państwowości węgierskiej), Ruś Zakarpacką (zajęła ją Czechosłowacja) i mniejsze terytoria na rzecz Polski i Austrii. W rezultacie Węgry straciły około dwóch trzecich swojego terytorium z czasów monarchii Austro – Węgierskiej. Oprócz tego Węgrom, podobnie jak Niemcom, zabroniono posiadania lotnictwa, marynarki wojennej (było to jedynie formalne ustalenie, jako że Węgry utraciły dostęp do morza) i ciężkiego sprzętu. Zostały one też obłożone dużymi reparacjami wojennymi.

Traktat w Triannon był dla Węgrów katastrofą, prawdopodobnie największą w całej historii państwa. Został on podpisany z dużymi oporami i nigdy tak naprawdę nie zaakceptowany przez władze węgierskie, które z całych sił dążyły do jego rewizji i utraty chociaż części straconych terytoriów. Stąd też trwające od połowy lat 30. zbliżenie Węgier i III Rzeszy, jak również niechlubny udział Węgier w rozbiorze państwa czechosłowackiego (1938).