Stonehenge, to jeden z najstarszych i zarazem najsłynniejszych budowli megalitycznych (zbudowane z dużych częściowo obrobionych kamieni), związanych z kultem solarnym oraz lunarnym, datowany na X w. p.n.e.. Znajduje się w odległości 13 km od miasta Salisbury, ok. 150 km na północ od Londynu. Nazwa obiektu pochodzi z języka staro angielskiego od słów stān – kamień (ang. stone) i hencg - otaczać (ang. hinge), z którego później powstało słowo henges czyli kręgi.
Zbudowany jest z kilkudziesięciu stojących w kręgu wielkich, ociosanych bloków kamiennych, z których każdy waży około dwudziestu pięciu ton. Głazy poustawiane są w pary, na każdej z nich został ułożony podłużny kamień przez co całość ma wygląd bramy. Wewnątrz niego znajduje się pierścień zbudowany z tzw. błękitnych kamieni (Bluestones). Do samego wnętrza Stonehenge prowadzi jeszcze monumentalna podkowa, złożona z pięciu trylitów (dwa głazy stojące pionowo w bardzo bliskiej odległości od siebie i trzeciego położonego na nich) o wysokości około 9m, oraz tzw. mała podkowa, złożona z 30 Bluestones. Całość usytuowana jest w samym środku kolejnego kręgu, który tworzy wykopany niegdyś w ziemi rów.
Obszar Stonehenge był przede wszystkim miejscem kultu. W centralnym punkcie Kamiennego sanktuarium znajduje się ołtarz, a na zewnątrz megalitów odnaleziono wiele grobów datowanych na ok. 3100 rok p.n.e.. Druga funkcja obiektu, według niektórych badaczy, była związana z obserwacjami astronomicznymi. Gerald Hawkins, angielski astronom, twierdził, że w Stonehenge istnieje wiele powiązań między ustawieniem głazów, a pozycją obiektów niebieskich i słońca. Uważał, że mogło być używane do przewidywania zaćmień. Obiekt od 1986 roku jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.