Panujący w latach 1333-1370 król Polski Kazimierz Wielki nie stronił od uciech życia codziennego. W swym bogatym życiu towarzyskim miał cztery żony i niezliczoną liczbę kochanek, nie doczekał się jednak męskiego potomka, który mógłby po nim odziedziczyć polski tron.
Aldona Anna
Pierwszą żoną Kazimierza Wielkiego była Aldona Anna, córka Gedymina, Wielkiego Księcia Litewskiego w latach 1316-1341, z którą miał 2 córki. Żonę narzucił Kazimierzowi jego ojciec Władysław Łokietek, a ślub typowo polityczny, odbył się 16 października 1325 roku w Krakowie. Zaaranżowane małżeństwo miał wzmocnić sojusz odbudowującej swą państwowość Polski z Wielkim Księstwem Litewskim. Aldona została ochrzczona 28 czerwca 1325 roku, przyjmując imię Anna, nie znalazła jednak akceptacji ani u teściowej ani u możnych polskich. Mimo ich sprzeciwu, razem z mężem, została koronowana na Wawelu 25 kwietnia 1333 roku. Aldona Anna żywiła szczególnie duże upodobanie do zabaw i wszelakiego rodzaju rozrywek. Nie znosiła nudy. Kochała muzykę, śpiew, taniec i przejażdżki konne. Małżeństwo nie należało jednak do szczególnie udanych ze względu na ,powszechną w tamtych czasach, niewierność męża. Kazimierz miewał rozliczne kochanki, co na dworze wywoływało ciągłe skandale obyczajowe. Jego żona znosiła to jednak z godnością zwłaszcza, że nic nie mogła na to poradzić. Nie była jednak zbyt lubiana przez poddanych ze względu na swoje pochodzenie i wyznanie. Mimo, że oficjalnie przyjęła chrześcijaństwo i została ochrzczona, podejrzewano ją o praktyki pogańskie. Zmarła po sześciu latach od koronacji. Przyczyny jej śmierci do końca nie zostały wyjaśnione. Najprawdopodobniej zmarła wskutek choroby (nie wiadomo jakiej), lecz plotkowano także jakoby król miał zlecić jej zabójstwo.
Adelajda Heska
Drugą żoną Kazimierza Wielkiego była Adelajda Heska, córka landgrafa heskiego, Henryka II Żelaznego. Król Polski wziął z nią ślub 29 września 1341 roku. Bardzo szybko jednak małżeństwo zaczęło się rozpadać przez niewierność męża oraz brak potomstwa. W 1356 roku doszło między małżonkami do separacji, a Kazimierz Wielki osadził swoją żonę na zamku w Żarnowcu nad Pilicą. Mimo nawoływań papieża Innocentego VI i biskupa krakowskiego do opamiętania, małżeństwa nie udało się uratować, a Adelajda Heska wróciła do domu w Hesji, gdzie zmarła w 1371 roku. Przez cały ten czas używała tytułu królowej Polski i była za nią uważana, mimo że Kazimierz Wielki w 1356 roku wziął bigamiczny ślub z Krystyną Rokiczanką.
Krystyna Rokiczanka
Krystynę podsunął polskiemu królowi, cesarz Karol IV Luksemburski, podczas pobytu Kazimierza w Pradze w roku 1356. Krystyna była mieszczką praską, wdową po Mikołaju z Pragi. Jej ślub z Kazimierzem był więc morganatyczny (małżeństwo zawarte przez członka arystokracji lub dynastii panującej z osobą niższego stanu, która przez zawarcie tego małżeństwa nie zmienia swojego statusu społecznego). Po śmierci Mikołaja, Krystyna odziedziczyła olbrzymi majątek i część wpływów męża na dworze praskim. Była starannie wykształcona, inteligentna i piękna, więc szybko oczarowała polskiego króla. Do ślubu doszło w Krakowie a udzielił go przebrany za biskupa krakowskiego opat tyniecki Jan. Małżeństwo trwało krótko. Jan Długosz podaje, że Rokiczanka została oddalona przez męża, kiedy ten odkrył u niej „łysinę i świerzb” Być może przyczyny były jednak nieco inne. Rokiczanka przez cały okres przebywania u boku króla Polski prowadziła korespondencję z cesarzem Karolem IV. Faktem niezaprzeczalnym jest to, że małżeństwo Krystyny Rokiczanki z Kazimierzem było najbardziej korzystne dla dynastii andegaweńskiej, ponieważ zmniejszało szanse Kazimierza na doczekanie się męskiego potomka (po śmierci Kazimierza Wielkiego tron polski dziedziczył Ludwik Andegaweński) oraz komplikowało już i tak skomplikowaną sytuację matrymonialna polskiego króla. Krystyna Rokiczanka nigdy jednak nie była prawowitą żoną polskiego władcy, ponieważ Kazimierz nie uzyskał u papieża dyspensy na jego zawarcie. Nie została także nigdy koronowana. Była natomiast prawdopodobnie agentką cesarza Karola IV, którego listownie zapewniała o swojej lojalności i o tym, że będzie wpływała na męża, aby nigdy nie wystąpił przeciw cesarzowi. Kazimierz Wielki z kolei deklarował przyjaźń z cesarzem, ponieważ chciał wykorzystać jego pomoc w procesie unieważnienia swego małżeństwa z Adelajdą Heską przed papieżem.
Jadwiga Żagańska
Czwartą i ostatnią żoną Kazimierza Wielkiego była czternastoletnia wówczas Jadwiga Żagańska, córka księcia żagańskiego Henryka V Żagańskiego. Kazimierz Wielki miał wtedy 55 lat. Ślub pary odbył się we Wschowie 25 lutego 1365 roku. Jadwiga prawdopodobnie została koronowana. Kazimierz po raz drugi dopuścił się bigamii, ponieważ jego druga żona Adelajda Heska wciąż żyła.
Kazimierz Wielki wciąż miał nadzieje na posiadanie męskiego potomka, jednak i tym razem ze związku króla urodziły się same córki, co ostatecznie przesądziło, że po jego tragicznej śmierci 5 listopada 1370 roku, dynastia Piastów zakończyła w Polsce swe panowanie.