osłabiona na skutek zanieczyszczenia powietrza i związanych z nim kwaśnych deszczy. Spowodowały one m.in. obumarcie dużych połaci lasów świerkowych w Karkonoszach i Górach Izerskich w Sudetach oraz w szczytowych partii lasów regla górnego w Beskidzie Śląskim w Karpatach oraz obumieranie jodły w Górach Świętokrzyskich.
W zależności od siedliska (przede wszystkim żyzności gleb i ich wilgotności) wyróżnia się szereg typów siedliskowych lasów. Jeśli analizować naturalna roślinność potencjalną Polski, największą powierzchnię powinny zajmować żyzne lasy liściaste. Jednak to właśnie głównie one zostały zastąpione przez obszary rolnicze.
Współcześnie przeważają lasy iglaste (bory).
Wśród lasów iglastych w Polsce największe znaczenie mają bory sosnowe (drzewostany sosnowe, z domieszką modrzewia zajmują ok. 60% powierzchni polskich lasów). Rosną dobrze na glebach mało zasobnych – bielicach na piaskach (np. sandrowych), ale też na glebach torfowych (sosnowy bór bagienny). Na glebach żyźniejszych (płowych lub brunatnych), zwłaszcza w Polsce centralnej i wschodniej rozwijają się bory/lasy mieszane z sosną pospolitą i dębem szypułkowym.
W górach – w sposób naturalny w reglu górnym, z nasadzenia