Grzybica to obecnie najbardziej rozpowszechniona choroba pasożytnicza skóry wywołana przez mikroskopijne chorobotwórcze grzyby: dermatofity, drożdżaki, grzyby drożdżopochodzne i pleśniowe. Obraz kliniczny choroby różni się w zależność od rodzaju grzyba atakującego skórę, a zakażenie może mieć charakter ogólny lub miejscowy. Grzybica jest chorobą zakaźną, którą zarazić można się przez kontakt z zarodnikami grzybów. Najczęściej grzyby przenoszoną są ze skóry zainfekowanych osób lub zwierząt, albo z powierzchni różnych przedmiotach, z którymi wcześniej miał kontakt chory (podłoga pod prysznicem, ręcznik, grzebień itp.). Na grzybice szczególnie narażone są osoby korzystające z basenów, siłowni, saun, gabinetów kosmetycznych, publicznych toalet i im podobnych miejsc. Powstawaniu grzybicy sprzyja wilgoć, ciepło i brak dostępu światła. Częste kąpiele (przyczyniają się do rozmiękczenie naskórka, co ułatwia jego zakażenie), złe osuszanie skóry, duża potliwość, nieprzewiewane i obcisłe ubranie, niewygodne buty to czynniki zwiększające ryzyko zachorowania na grzybicę. Najczęściej spotykane grzybice występują w obrębie skóry dłoni i stóp, równie często rozwija się grzybica paznokci. Grzybica skóry owłosionej dotyka zazwyczaj dzieci w wieku przedszkolno-szkolnym, a grzybica skóry gładkiej jest bardziej powszechna, bowiem występuje o osób w każdym wieku.
Ogólne objawy grzybicy to: miejscowe zaczerwienie, świąd skóry, powstawanie wykwitów i pęcherzyków skórnych, świąd, a niekiedy nieprzyjemny zapach. W przypadku podejrzenia lub stwierdzenia grzybicy należy udać się do dermatologa, który na podstawie obrazu klinicznego przepiszę odpowiednią kurację (kremy, maści, leki doustne) lub zleci wykonanie dodatkowego badania mykologicznego, w celu rozpoznania rodzaju chorobotwórczego grzyba.
 |
| Grzybica paznokci |
Wszawica jest to choroba wywołana przez wszy – niewielkie pasożytnicze owady, które żywiąc się krwią ludzi i zwierząt przyczyniają się do wystąpienia zmian skórnych na ciele swych żywicieli. Wszawica jest chorobą wysoce zakaźną, która rozprzestrzenia się zwłaszcza w dużych skupiskach ludzi np. przedszkolach, szkołach, internatach, akademikach, czy środkach komunikacji miejskiej, w których bliski lub bezpośredni kontakt osób sprzyja przenoszeniu tych pasożytów.
Wszawica ludzka dzieli się na 3 typy: głowową, odzieżową i rzadziej spotykaną łonową.
Wszawica głowowa jest najczęściej spotykana u dzieci w wieku przedszkolno szkolnym, ale może występować także u osób dorosłych nie przestrzegających higieny głowy oraz u osób, które przypadkowo zaraziły się tym pasożytem przez kontakt z chorą osobą. Samice wszy składają jajeczka tzw. gnidy na skórze głowy żywiciela, blisko nasady włosów, do których przylegają dzięki klejącej substancji. Po kilku dniach ( 6-10) wylęgają się larwy, które w przeciągu tygodnia przeradzają się w dorosłego osobnika.
Objawem wszawicy głowy jest siny świąd skóry oraz grudki zapalne, które pojawiają się w miejscach ukłuć. Poza tym dorosłe wszy, a szczególnie ich gnidy można dostrzec gołym okiem. Leczenie wszawicy polega na zastosowaniu na skórę głowy chemicznych środków owadobójczych występujących najczęściej w postaci szamponów. Kurację należy powtórzyć po kilku dniach, gdyż preparaty zabijają dorosłe wszy, ale są mało skuteczne w przypadku jaj. Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby, należy: przestrzegać zasad higieny, korzystać z własnych środków osobistego użytku (grzebieni, szczotek, ręczników, nakryć głowy), a także często kontrolować głowy dzieci uczęszczających do przedszkola i szkoły.
 |
|
Wesz łonowa (Pthirus pubis) na rzęsach człowieka/ KostaMumcuoglu/wikipedia 31.12.2007/ |