Choroby reumatyczne to grupa wielu poważnych, przewlekłych chorób, często o nieznanym pochodzeniu, które mają różny przebieg i wymagają odmiennego sposobu leczenia. Wspólną cechą chorób reumatycznych jest proces zapalny w obrębie tkanki łącznej, a ich objawy to: bóle stawów, ograniczenie ich ruchomości, a niekiedy całkowite unieruchomienie.
Powszechnie pojęcia reumatyzm odnosi się tylko do jednej najczęściej spotykanej choroby reumatycznej jaką jest reumatoidalne zapalenie stawów, zwane także gośćcem.
Reumatoidalne zapalenia stawów (RZS) to schorzenia o podłożu autoimmunologicznym, które charakteryzuje się przewlekłym, postępującym, zazwyczaj symetrycznym stanem zapalnym występującym początkowo w błonie maziowej stawów obwodowych. Prowadzi do postępującej destrukcji stawów, zniekształceń i upośledzenie ich czynności. Schorzenie to częściej dotyka kobiet niż mężczyzn i zazwyczaj rozwija się pomiędzy 25 a 50 rokiem życia.
 |
| Dłonie pacjentów ze zmianami w przebiegu RZS |
Okresy choroby:
• I – niewielka osteoporoza w obrębie zmienionego stawu;
• II –zanik mięśni w otoczeniu stawu;
• III – zniszczenie chrząstki i kości, bardziej rozległe zaniki mięśni;
• IV – zesztywnienie stawów;
Leczenie chorego na RZS powinno być kompleksowe i obejmować:
• leczenie farmakologiczne – polega na podawaniu leków hamujących rozwój stanów zapalnych (m.in. sole złota, sulfasalazyna, penicylamina);
• kinezyterapia – chorzy wykonują przygotowany dla nich zestaw ćwiczeń pod okiem specjalisty;
• leczenie fizykalne – naświetlania, ultradźwięki, ciepłolecznictwo, elektrolecznictwo, masaże, kąpiele solankowe;
• leczenie operacyjne – synowektomia (usunięcie ze stawu zmienionej zapalnie błony maziowej), rekonstrukcja lub usztywnienie stawu;
• psychoterapia.