Teologia wyzwolenia – pojęcie
Teologia wyzwolenia to ruch teologiczny i duszpasterski, który został zapoczątkowany w latach 60. XX wieku w Ameryce Łacińskiej przez peruwiańskiego teologa – ks. Gustava Gutierreza; teologia wyzwolenia to nurt myśli katolickiej, który nie uzyskał oficjalnego poparcia Stolicy Apostolskiej, lecz po dziś dzień cieszy się poparciem wśród miejscowej ludności a nawet księży. Zgodnie z tym prądem umysłowym współczesna oficjalna doktryna Kościoła Katolickiego nie przystaje do realiów Ameryki Łacińskiej, bowiem nie skupia się w wystarczający sposób na problemach społecznych, które stanowią ważkie zagadnienie dla ludzi żyjących w tym rejonie świata. Teologia wyzwolenia łączy elementy nauki Kościoła z doktryną marksistowską.
Teologia wyzwolenia – postulaty
Przedstawiciele teologii wyzwolenia głoszą jakoby Chrystus był przede wszystkim bojownikiem zwalczającym niesprawiedliwość społeczną, dlatego uznają, iż w imię sprawiedliwości społecznej i niwelowania nierówności oraz problemów społecznych ludzie mogą używać przemocy, jeśli inne metody zawodzą. Teologia wyzwolenia odwołuje się również do marksistowskich postulatów, m.in. idei walki klas; jej zwolennicy zawsze mają na względzie obronę i pomoc dla najbiedniejszych i pokrzywdzonych przez panujące warunki społeczno-polityczne. Celem nadrzędnym jest dążenie do zmienienia świata tak, żeby stosunki społeczne przyjęły lepszy wymiar.
Teologia wyzwolenia została oficjalnie potępiona przez papieża Jana Pawła II w 1979 roku, choć nadal stanowi problematyczne zagadnienie ze względu na poparcie części kleru w Ameryce Łacińskiej.
Teologia wyzwolenia – ideolodzy
Wśród najbardziej znanych ideologów i zwolenników teologii wyzwolenia znaleźli się:
- Gustavo Gutierrez,
- bracii Ernesto i Fernado Cardenal,
- Leonardo Boff,
- Jon Sobrino.