Konrad Adenauer – biografia
Konrad Adenauer to niemiecki polityk i prawnik, przedstawiciel partii chadeckiej, pierwszy kanclerz Republiki Federalnej Niemiec (RFN). Urodził się w Kolonii w 1876 roku, zmarł zaś w 1967 roku niedaleko Bonn. Od młodości związany był z Chrześcijańską Partią Centrum, podczas studiów prężnie działał również w katolickich organizacjach studenckich. Po ukończeniu studiów prawniczych pracował jako asesor sądowy, a potem jako sędzia pomocniczy, w Kolonii, w międzyczasie zaczął sprawować również funkcję radnego a od 1917 roku objął stanowisko nadburmistrza Kolonii i zasiadał na nim aż do 1933 roku.
Przez wiele lat (1920-1933) był ponadto przewodniczącym Pruskiej Rady Państwa. Adenauer sprzeciwiał się rządom autorytarnym i niemieckiemu militaryzmowi, co było przyczyną jego dwukrotnego aresztowania po dojściu nazistów do władzy.
W czasie II wojny światowej nie mógł zajmować się polityką, został na pewien czas aresztowany przez Gestapo i uwięziony w obozie koncentracyjnym niedaleko Kolonii, ale ostatecznie wyszedł na wolność. Po II wojnie światowej znów powołano go na urząd nadburmistrza Kolonii, ale po przejęciu kontroli przez Brytyjczyków nad tym terenem został usunięty z tego stanowiska. Do czynnego udziału w polityce wrócił na dobre w 1949 roku – wówczas to został pierwszym kanclerzem RFN-u (sprawował ten urząd do 1963 roku). jednocześnie, w latach 1951-1955, był również ministrem spraw zagranicznych.
Konrad Adenauer – poglądy
Konrad Adenauer ceniony jest w swoim kraju głównie za fakt, iż znacznie przyczynił się do odbudowy gospodarczej Niemiec po II wojnie światowej – dzięki stosowanej przez niego polityce możliwa była odbudowa ekonomiczna kraju. Polityk ten miał również ogromne zasługi w integracji Niemiec z Europą Zachodnią, uznawał, iż integracja europejska jest niezbędnym elementem polityki – przedkładał ją nawet nad potrzebą zjednoczenia wewnętrznego swojego kraju – zaowocowało to zaprzestaniem izolacji Niemiec na arenie międzynarodowej. Między innymi dzięki jego staraniom Niemcy przystąpiły do NATO i do EWG, a także skorzystały z Planu Marshalla.
Adenauer starał się przede wszystkim wzmocnić gospodarczo państwo oraz polepszyć stosunki z krajami Europy Zachodniej. Nie pomijał przy tym kwestii ZSRR – podczas wizyty w Moskwie w 1955 roku nawiązał stosunki dyplomatyczne z tym krajem. Adenauer był również zwolennikiem militaryzacji Niemiec, popierał nawet starania o budowę broni nuklearnej dla RFN, choć nie na terenie kraju.
Kanclerz RFN przez cały okres powojenny nie uznawał NRD, a także zgłaszał sprzeciw wobec uznawania polskiej granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej – nie akceptował przyznania Polsce ziem na wschód od Nysy i Odry.
Konrad Adenauer do dziś uznawany jest za czołowego ideologa zjednoczenia europejskiej – podkreślał on, iż integracja musi być zbudowana na bazie chrześcijańskiej tradycji, ustanowionej jeszcze w średniowieczu. Podkreślał jednocześnie, iż nie będzie to możliwe bez wcześniejszego uśmierzenia sporu francusko-niemieckiego.
Adenauer budzi również kontrowersje w niektórych gronach, negatywnie często bywa odbierany jego łagodny stosunek do nazistów po wojnie; ugodowa postawa wobec dawnych członków NSDAP, Wehrmachtu czy SS zaprzepaściła szansę skutecznej denazyfikacji w zachodnich Niemczech.