Helmut Kohl – biografia
Helmut Kohl przyszedł na świat w miejscowości Ludwigshafen am Rhein w 1930 roku jako syn urzędnika skarbowego – Hansa Kohla. Rodzice wychowali go w wierze rzymskokatolickiej, w domu panował nastrój mieszczańsko-konserwatywny. W 1950 roku Kohl zaczął studia prawnicze na uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem, później zmienił uczelnię na uniwersytet w Heidelbergu, gdzie studiował również historię. Po studiach został zatrudniony na tejże uczelni, wkrótce także obronił doktorat.
W 1959 roku poślubił Hannelore Renner, doczekali się dwójki dzieci. Jego pierwsza żona popełniła samobójstwo w 2001 roku. Siedem lat po jej śmierć Helmut Kohl wstąpił w drugi związek małżeński. Obecnie mieszka w Berlinie.
Kariera polityczna Kohla rozwinęła się bardzo szybko. Działalność w Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU) rozpoczął jeszcze będąc uczniem, kontynuował ją także podczas studiów. W kolejnych latach zajmował ważne stanowiska w lokalnym CDU w Nadrenii-Palatynacie, wreszcie w 1969 roku został premierem rządu Nadrenii-Palatynatu – funkcję tę sprawował aż do 1976 roku.
Największym politycznym sukcesem Helmuta Kohla było piastowanie funkcji kanclerza Republiki Federalnej Niemiec w latach 1982-1998 (pełnił ten urząd czterokrotnie).
Helmut Kohl – poglądy
Helmut Kohl jest uważany za jednego z czołowych polityków powojennej Europy, głównie ze względu na jego duży wkład w budowę zjednoczonych Niemiec. Po upadku Muru Berlińskiego był inicjatorem podpisania unii gospodarczej między NRD i RFN. Przez część bywa nawet nazywany „ojcem zjednoczenia” (w 2004 roku nadano mu Międzynarodową Nagrodę św. Wojciecha, której laureatami są osoby działające na rzecz jedności Europy). Opowiadał się za ścisłym sojuszem RFN ze Stanami Zjednoczonymi, głosił także potrzebę przystąpienia do Paktu Północnoatlantyckiego.
Podczas pełnienia funkcji kanclerza opowiadał się i aktywnie działał na rzecz pojednania niemiecko-francuskiego; wskazywał ponadto na potrzebę zjednoczenia Europy. Po dokonaniu się przemian w Europie na początku lat 90. XX uznał, iż mogą być pośrednikiem między byłym ZSRR a Zachodem. Jednocześnie wystąpił jako zwolennik udzielenia znacznych kredytów dla Rosji.
Opowiadał się także za rozpoczęciem przez Polskę starań, by stać się członkiem Unii Europejskiej.