Międzynarodówka socjalistyczna – historia
Międzynarodówka to twór dziewiętnastowieczny. Pierwsze tego typu organizacje, które jednoczą partie polityczne o pokrewnych poglądach ideologicznych tworzyły ruchy socjalistyczne.
Pierwotnie funkcjonowała jako Komitet Międzynarodowych Konferencji Socjalistycznych (COMISCO), jednak pod wpływem przekształceń i rozłamów ostatecznie Międzynarodówka Socjalistyczna wyodrębniła się w 1951 roku we Frankfurcie nad Menem. Pod względem ideologicznym jest to kontynuacja II Międzynarodówki oraz Socjalistycznej Międzynarodówki Robotniczej.
Obecnie jest to największa międzynarodówka, która zrzesza szereg partii socjaldemokratycznych, socjalistyczne oraz socjalliberalne. Jej siedzibą jest Londyn, symbol zaś stanowi zaciśnięta pięść, w której umieszczona jest róża.
Międzynarodówka socjalistyczna – doktryna
Doktrynę międzynarodówki wyznacza deklaracja z 1951 roku. Zawierała ona słowa krytyki pod adresem komunizmu, który oskarżano o bezprawne odwoływanie się do idei socjalizmu. Komunizm przedstawiony był tutaj jako nowa forma imperializmu, której zwolennicy dążą jedynie do pogłębienia sprzeczności klasowych, nie zaś do ich łagodzenia, chcąc przy tym zagarnąć władzę dla jednej tylko partii. Uznano również, iż socjalizm nie może funkcjonować z pominięciem wolności, którą zagwarantować może wyłącznie demokracja. W związku z tym to właśnie demokracja polityczna jest najlepszą formą sprawowania władzy – musi zapewnić obywatelom szereg praw i wolności.
Dla pełniejszego zapewnienia obywatelom godnego poziomu życia potrzebna jest również demokracja gospodarcza, przejawiająca się przede wszystkim w zwiększaniu dobrobytu oraz w zapewnieniu pełnego zatrudnienia i równego podziału dochodów i dóbr. Wysunięto również postulaty obejmujące światową wspólnotę narodów – uznano, że państwa muszą pokojowo współistnieć, a ponadto powinny wspólnie zadbać o likwidację nędzy na całym globie oraz zapewnić równomierny rozwój gospodarczy dla wszystkich krajów.
Międzynarodówka krytykuje rewolucyjne formy walki, odwołuje się do reform na drodze ewolucyjnej, parlamentarnej.