Do podstawowych pojęć wykorzystywanych w planimetrii należą punkt, prosta, odcinek, łamana, kąt, pole oraz obwód.
Punkt
Punktami nazywamy najmniejsze składowe wszelkich figur geometrycznych. W starożytnej Grecji punkt definiowano jako „obiekt bez długości i szerokości” - i choć niewiele nam tak naprawdę ta definicja mówi, to dobrze oddaje ideę punktu - „nieskończenie małego” fragmentu przestrzeni.
Punkty oznaczamy kropkami, natomiast do ich nazwania używamy wielkich liter.
Prosta
Punkty odłożone w jednej linii tworzą prostą. Prosta zawiera nieskończenie wiele punktów.
Do oznaczenia prostych używamy małych liter.
Prosta jest nieskończona w obie swoje strony. Jeśli prostą „utniemy” z jednej strony, otrzymamy półprostą.
Odcinek
Fragment prostej - tzn. wszystkie punkty zawarte pomiędzy doma wyróżnionymi punktami - to odcinek.
Łamana
Z odcinków budować można łamane. Łamana to ciąg odcinków połączonych w taki sposób, że koniec jednego odcinka jest początkiem następnego - przy czym żadne dwa kolejne odcinki nie leżą na jednej prostej.
Wśród łamanych można wyróżnić łamane otwarte oraz łamane zamknięte.
Inny podział to łamane zwyczajne (nie przecinające siebie samych) oraz łamane wiązane (taka łamana przechodzi w pewnych miejscach przez siebie samą).
Kąt
Kąt jest to obszar przestrzeni zawarty między dwoma półprostymi. Obie te półproste nazywamy ramionami, natomiast punkt ich przecięcia - wierzchołkiem. Do oznaczenia kątów używamy greckich liter. Miarą kąta są stopnie.
Wykorzystując podane powyżej składowe możemy budować figury geometryczne - wielokąty, koła, okręgi, itd.
Oprócz podanych tutaj składowych należy także wspomnieć o dwóch charakterystykach figur, mianowicie polu powierzchni i obwodzie.
Polem powierzchni nazywamy obszar zawarty wewnątrz danej figury, jeśli oczywiście jest ona ograniczona, natomiast jej obwodem - długość krzywej ograniczającej pole powierzchni.