Zanurzcie mnie w Niego
jakby różę w dzbanek
po oczy
po czoło
po snop włosa jasnego —
niech mnie opłynie w koło
niech się przezemnie toczy
jak woda całująca
Oceanu Wielkiego.
Niech zginie noc, poranek,
blask księżyca czy słońca,
lecz niech on we mnie wnika
jak skrzypcowa muzyka —
gdy mi do serca dotrze
będę tem co najsłodsze,
Nim. —
„Nike” to wiersz, w którym Jasnorzewska wykorzystuje odwołanie do znanej paryskiej rzeźby w funkcji wymownej metafory miłości. Poetka buduje swój wiersz na zasadzie poetyckiego porównania zaczerpniętego z porządku sztuki. Przywołuje słynną Nike z Samotraki i jej... Więcej »
„Laura i Filon” Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej to wiersz, w którym poetka odwołuje się do sentymentalnej sielanki Franciszka Karpińskiego o tym samym tytule. Mamy więc do czynienia z utworem intertekstualnym, traktującym o innym tekście literackim i stanowiącym reinterpretację prezentowanej... Więcej »
„Film amerykański” to wiersz Pawlikowskiej pochodzący z tomu „Różowa magia”. Tekst wpisuje się w koncepcję poezji skamandryckiej. Mamy tu bowiem do czynienia z widoczną prozaizacją języka, a ponadto z wykorzystaniem popularnego rekwizytu kultury masowej, czyli kina. Więcej »
„Płyty Carusa” to cykl trzech wierszy z tomu Marii Pawlikowskiej pt. „Profil białej damy”. Jak sam tytuł wskazuje, teksty zostały poświęcone słynnemu włoskiemu tenorowi Enrico Caruso. Autorka dokonała tu poetyckiego przetworzenia zwyczajnego elementu nowoczesnej cywilizacji, czyli gramofonu. Więcej »
„Fotografia” to czterowersowy, krótki wiersz, w którym Pawlikowska konstruuje sytuację liryczną, posługując się poetyką epigramatu. W tej poetyckiej miniaturze mamy do czynienia z dążeniem autorki do skonstruowania wyraźnej puenty o żartobliwym charakterze. Więcej »