Romantyczność - treść ballady

Methings I see.... where?
— In my Mind’s Eys.
Shakespear.
Zdaje mi się że widzę.... gdzie?
Przed oczyma duszy mojej.

Słuchay dzieweczko!
— Ona nie słucha —
To dzień biały! to miasteczko!
Przy tobie nie ma żywego ducha,
Co tam wkoło siebie chwytasz?
Kogo wołasz, z kim się witasz?
— Ona nie słucha. —

To jak martwa opoka
Nie zwróci w stronę oka:

To strzela wkoło oczyma,
To się łzami zaleje;
Coś niby chwyta, coś niby trzyma;
Rozpłacze się i zaśmieje.

„Tyżeś to w nocy? to ty Jasieńku!
„Ach! i po śmierci kocha!
„Tutaj, tutaj, pomaleńku,
„Czasem usłyszy macocha!

„Niech sobie słyszy, już nie ma ciebie!
„Już po twoim pogrzebie!
„Ty już umarłeś? Ach! ja się boję!
„Czego się boję mego Jasieńka?
„Ach to on! lica twoje, oczki twoje!
„Twoja biała sukienka!

„I sam ty biały jak chusta,
„Zimny, jakie zimne dłonie.
„Tutaj połóż, tu na łonie,
„Przyciśnij mnie, do ust usta!

„Ach jak tam zimno musi bydź w grobie!
„Umarłeś! tak, dwa lata!
„Weź mię, ja umrę przy tobie,
„Nie lubię świata.

„Zle mnie, w złych ludzi tłumie,
„Płaczę, a oni szydzą;
„Mówię, nikt nie rozumie;
„Widzę, oni nie widzą!

„Sród dnia przyjdź kiedy? To może we śnie?
„Nie, nie... trzymam ciebie w ręku.
„Gdzie znikasz, gdzie mój Jasieńku?
„Jeszcze wcześnie, jeszcze wcześnie!

„Mój Boże! kur się odzywa,
„Zorza błyska w okienku.
„Gdzie znikłeś? ach! stój Jasieńku!
„Ja nieszczęśliwa.

Tak się dziewczyna z kochankiem pieści.
Bieży za nim, krzyczy, pada;
Na ten upadek, na głos boleści,
Skupia się ludzi gromada.

„Mówcie pacierze! krzyczy prostota,
„Tu jego dusza bydź musi.
„Jasio bydź musi, przy swej Karusi,
„On ją kochał za żywota!

I ja to słyszę, i ja tak wierzę,
Płaczę, i mówię pacierze.
„Słuchaj dzieweczko! krzyknie śród zgiełku
Starzec; i na lud zawoła;
„Ufajcie memu oku i szkiełku,
„Nic tu nie widzę dokoła.

„Duchy karczemnej tworem gawiedzi,
„W głupstwa wywarzone kuźni.
„Dziewczyna duby smalone bredzi,
„A gmin rozumowi bluźni.“

Dziewczyna czuje, odpowiadam skromnie,
A gawiedź wierzy głęboko,
Czucie i wiara silniej mówi do mnie
Niż mędrca szkiełko i oko.

Martwe znasz prawdy, nie znane dla ludu,
Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce.
Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu!
Miej serce, i patrzaj w serce!

Polecamy również:

  • Romantyczność - streszczenie

    Po wsi w nocy błąka się szalona dziewczyna, Karusia, której wydaje się, że widzi ducha zmarłego kochanka, Jasia. Rozmawia z nim, opowiada mu o swojej nieustającej miłości i tęsknocie, jednak wraz z nadejściem ranka duch znika. Więcej »

  • Charakterystyka Karusi - Adam Mickiewicz Romantyczność

    Karusia to główna bohaterka programowej ballady Adama Mickiewicza pt. „Romantyczność”. Postać ta stała się prekursorką bohaterów romantycznych w polskiej literaturze. Można w niej więc odnaleźć cechy, które później wieszcz rozwinął u innych osobowych kreacji w swojej... Więcej »

  • Romantyczność jako ballada programowa - cechy ballady

    Ballada „Romantyczność”, która znalazła się w ważnym zbiorze Adama Mickiewicza pt. „Ballady i romanse”, wydanym w 1822 r., stanowiła odpowiedź poety na zarzuty wysunięte wobec romantyków przez Jana Śniadeckiego. Już sam tytuł tekstu nawiązuje do sporu pomiędzy klasykami i... Więcej »

Komentarze (0)
Wynik działania 2 + 5 =
  • Najnowsze
  • Losowe
Ostatnio komentowane
Masz
• 2024-09-27 07:49:55
Dziękuję za krótką acz treściwą syntezę :)
• 2024-09-24 21:14:03
Dodajmy, że było to również ostatnie powstanie wendyjskie (słowiańskie) na terenie N...
• 2024-09-04 21:32:33
DZIĘKUJĘ
• 2024-07-31 13:21:34
I cóż miał rację Marek Aureliusz który chciał podbić Germanię uderzeniem przez Mor...
• 2024-07-06 19:45:33