 |
| Autoportret (1661) |
Rembrandt Harmenszoon van Rijn – artysta uważany przez wielu badaczy za największego malarza wszechczasów – przyszedł na świat w 1606 roku w Lejdzie, gdzie jako 15-latek rozpoczął edukację plastyczną kontynuowaną później w Amsterdamie pod okiem Pietera Lastmana. W roku przybycia do holenderskiej stolicy (1624) powstało pierwsze ważne, w pełni samodzielne dzieło Rembrandta zatytułowane „Operacja”, które zapowiadało już główny obszar zainteresowania malarza (sceny obyczajowe) oraz tak ważną dla jego późniejszego malarstwa dynamikę postaci, choć pastelowa kolorystka i rozmycie konturów znacząco odbiega od techniki, z jaką kojarzymy tego artystę.
Po powrocie do miasta rodzinnego ok. 1626 roku młody Rembrandt otworzył własną pracownię, w której odkrył go Constantijn Huygens, pomagając mu przez następne lata w uzyskiwaniu nowych zleceń. Jak w przypadku większości artystów tamtego okresu były to przede wszystkim zamówienia na dzieła o tematyce biblijnej na potrzeby lokalnych kościołów, dla których artysta stworzył m.in. prace „Ukamienowanie św. Szczepana” (1625), „Wypędzenie przekupniów ze świątyni” (1626), czy „Tobiasz i Anna” (1626) – w owych dziełach Rembrandt nadal posługiwał się pastelową
