Wstęp
Każdy człowiek poszukuje w swoim życiu szczęścia. Z pewnością nie ma jednego sposobu na osiągnięcie życiowego spełnienia. Poszukiwanie szczęścia od zawsze było tematem utworów literackich. Bohaterowie dzieł artystycznych próbowali odkryć sens i cel życia, zmagali się z trudnymi dylematami i wyborami. Ciekawy punkt widzenia na problem poszukiwania szczęścia prezentuje literatura epoki romantyzmu. W utworach z tej epoki wybory, z którymi mierzą się bohaterowie literaccy, stają się niezwykle dramatyczne.
Rozwinięcie
Część III „Dziadów” Adama Mickiewicza to arcydzieło literatury romantyzmu. Dramat ten jest hołdem złożonym młodemu pokoleniu Polaków, które walczyło z rosyjskim zaborcą. Mickiewicz przedstawia w „Dziadach” panoramę polskiego społeczeństwa I połowy XIX wieku. Najwięcej miejsca poświęca studentom, którzy zrzeszali się w tajnych organizacjach konspiracyjnych. Głównym bohaterem dramatu jest poeta Konrad, który przebywa w więziennej celi za działalność patriotyczną. Towarzysze Konrada to młodzi bojownicy o wolność. Idea walki narodowowyzwoleńczej pochłonęła ich całkowicie. Ryzykowali całym swoim życiem. Władza w zaborze rosyjskim skazywała przestępców politycznych na katorgę. Młodzi patrioci zsyłani byli na Sybir, gdzie pracowali przymusowo w strasznych warunkach. Wielu z nich nigdy nie wracało z zesłania. Można więc powiedzieć, że spiskujący studenci poświęcali dla ojczyzny swoje osobiste szczęście i całą przyszłość. Przykładem niespotykanej wprost ofiarności jest Rollison, młody chłopak, który – podobnie jak inni – został uwięziony za działalność patriotyczną. W czasie przesłuchania wykazał się wielkim bohaterstwem, nie zdradzając Rosjanom żadnych informacji. Został za to pobity, przez co miał poważne problemy zdrowotne. Rollison pokazał swoim życiem, że dobro ojczyzny może być sensem życia. Jego poświęcenie dla dobra wspólnego świadczy o wielkiej dojrzałości i mądrości życiowej.
Problem walki narodowowyzwoleńczej jest jednym z głównych tematów „Kordiana” Juliusza Słowackiego. Tytułowy bohater dramatu stopniowo dojrzewa do bycia ofiarnym patriotą i spiskowcem. W młodości przeżywa liczne rozczarowania miłosne. Odkrywa, że relacje z kobietami są często niesatysfakcjonujące i pełne negatywnych emocji. Jego wybranki okazują się nieszczere i interesowne. Kordian doświadcza także kryzysu wiary i zaufania do Kościoła. Podczas audiencji u papieża odkrywa, że głowa Kościoła nie różni się niczym od innych polityków. Papież nakazuje Polakom posłuszeństwo wobec cara, ponieważ dba o interesy swojej instytucji. Przeżywszy wiele rozczarowań i porażek w osobistym życiu, Kordian postanawia poświęcić się dla idei. Celem jego życia staje się pomoc umęczonemu zaborami społeczeństwu polskiemu.
Zakończenie
Bohaterowie romantyczni stawiają szczytne idee ponad szczęście w osobistym życiu. Walka narodowowyzwoleńcza staje się dla nich źródłem życiowego spełnienia. Poświęcenie się dla idei przynosi także cierpienie. Młodzi patrioci podejmują wielkie ryzyko. Mogą bowiem zginąć lub spędzić całe życie w więzieniu. Odważne wybory przynoszą im jednak satysfakcję i poczucie misji. Poświęcenie daje im prawdziwe szczęście.